Philosophy Café - Φιλοσοφικό Καφενείο

… Io iudico bene questo, che sia meglio essere impetuoso che respettivo; perché la fortuna è donna, et è necessario, volendola tenere sotto, batterla et urtarla. E si vede che la si lascia più vincere da questi, che da quelli che freddamente procedano. E però sempre, come donna, è amica de' giovani, perché sono meno respettivi, più feroci e con più audacia la comandano… …I conclude therefore that, fortune being changeful and mankind steadfast in their ways, so long as the two are in agreement men are successful, but unsuccessful when they fall out. For my part I consider that it is better to be adventurous than cautious, because fortune is a woman, and if you wish to keep her under it is necessary to beat and ill-use her; and it is seen that she allows herself to be mastered by the adventurous rather than by those who go to work more coldly. She is, therefore, always, woman-like, a lover of young men, because they are less cautious, more violent, and with more audacity

Eκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, από κόπωση, ανία, οικονομική στενότητα, εθισμό, ενδοοικογενειακή δυσφορία ή ό, τι άλλο, καρφώνονται κάθε μέρα μπροστά στο γυαλί, με τη λαθεμένη αίσθηση πως βρίσκονται εκτός του, ενώ στην πραγματικότητα είναι στο εσωτερικό του. Επίσης κάθε μέρα, εκατοντάδες, μπορεί και χιλιάδες, άνθρωποι βρίσκονται μέσα στο γυαλί, σαν υλικό του παρασκευαζόμενου θεάματος. Δεν μιλάω για τους «αναγνωρίσιμους», τους τηλεοπτικούς, καλλιτεχνικούς και πολιτικούς αστέρες και αστερίσκους, που όσο και να χαίρονται τη λάμψη τους, τους τρώει η αγωνία πως είναι (σχεδόν εξ ορισμού) προσωρινή. Μιλάω για τα «αναλώσιμα» του τηλεθεάματος, τους «λοιπούς πολίτες», τα ανθρωπάκια του Θεού «άδοξα πού ’ναι», που με δέλεαρ κάποιο δώρο, ένα «εισιτήριο προς την επιτυχία» ή μισό δευτερόλεπτο εμφάνισης, αλέθονται «για να περάσει ευχάριστα» το θεριό που ακούει στο όνομα «τηλεοπτικό κοινό», και πολύ πιο ευχάριστα οι ούτως ειπείν θηριοερεθιστές, οι τηλεάρχοντες. Είτε ως παίκτες εμφανίζονται όλοι αυτοί