Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Όταν η Συμβουλευτική γνώρισε την Φιλοσοφία

Η φιλοσοφία ως φιλία σοφίας αναφέρεται όχι μόνο στην αγάπη για γνώση, αλλά και στην αγάπη για τον άνθρωπο και το μέλλον του. Η φιλοσοφική συμβουλευτική δεν είναι ψυχολογική ούτε ψυχιατρική συμβουλευτική, αλλά χρησιμοποιεί αρχές και μεθόδους όλων των κοινωνικών, των ανθρωπιστικών και των φυσικών επιστημών για τη βοήθεια και στήριξη ανθρώπων, οργανισμών και εταιρειών που πιστεύουν ότι μπορούν να ωφεληθούν από αυτήν στην εύρεση των ηθικών, πνευματικών ορίων και κριτηρίων που θα τους βοηθήσουν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν ή να αντιμετωπίσουν με επιτυχία και σφαιρικά τα διάφορα προβλήματα πορείας, κατεύθυνσης και ταυτότητας στο χωρόχρονο. Αν έχετε προβλήματα και νιώθετε ότι χρειάζεστε καθοδήγηση στη ζωή σας, υπάρχει κάποιος που μπορεί να βοηθήσει. Είναι κατά κοινή ομολογία σοφός, έμπειρος και γεμάτος προκλητικές απόψεις, που ίσως σας δείξουν πώς να αλλάξετε τα πράγματα. Επίσης, είναι νεκρός εδώ και 2.404 χρόνια.Ο λόγος για τον Σωκράτη, το νέο «γκουρού αυτοβοήθειας»! Οχι, δεν μας έχει πιάσει κρίση ύβρεως. Αλλά, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα πράγματα, η αναζήτηση της προσωπικής ισορροπίας κι ευτυχίας κάνει κύκλους. Κι όταν οι νέες ιδέες στερεύουν, έστω και προσωρινά, κάποιοι ανατρέχουν στις παλιές κλασικές συνταγές. Η «νέα» λοιπόν τάση στην ψυχολογική υποστήριξη είναι η φιλοσοφία. Φαίνεται ότι πολλοί άνθρωποι που χρειάζονται ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης δεν προσφεύγουν πια στις πάσης φύσεως θεωρίες που ξεφυτρώνουν κάθε λίγο σαν μανιτάρια, αλλά σε μερικά από τα πιο φωτεινά μυαλά της Ιστορίας. Εκατοντάδες Βρετανοί έχουν δοκιμάσει αυτή τη μορφή υποστήριξης κατά την οποία οδηγούνται στη λύση προβλημάτων μελετώντας τα έργα κορυφαίων διανοητών. Ο «φιλοσοφικός σύμβουλος» -αυτή τη στιγμή υπάρχουν στη Βρετανία περίπου 20- ακούει προσεκτικά το ζήτημα που απασχολεί τον πελάτη του για να χρησιμοποιήσει στη συνέχεια τις μεθόδους και τις ιδέες των μεγάλων φιλοσόφων, είτε μιλάμε για την αρχαία ελληνική σκέψη είτε για το Διαφωτισμό ή ακόμη και για μεταγενέστερους διανοητές του 19ου και του 20ού αιώνα. Στη συνέχεια προτείνει στον ενδιαφερόμενο τα κατάλληλα έργα, τα οποία πρέπει να μελετηθούν προτού το πρόβλημα αναλυθεί περαιτέρω για να φτάσουν από κοινού σε κάποια λύση. Στις Ηνωμένες Πολιτείες η διαδικασία αυτή αποκαλείται «ψυχοθεραπεία για τους λογικούς».Ο Τιμ Λε Μπόν είναι πρόεδρος της Ενωσης για τη Φιλοσοφία στην Πράξη (SPP) και θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους της φιλοσοφικής υποστήριξης στη Βρετανία. Υποστηρίζει ότι χρειάζονται περίπου έξι πενηντάλεπτες συνεδρίες για να περάσει κανείς από τη σύγχυση στην ξεκάθαρη σκέψη. Αυτό το είδος ψυχοθεραπείας, λέει στον κυριακάτικο «Ιντιπέντεντ», είναι το πλέον κατάλληλο σε περιπτώσεις που αφορούν διαχρονικές ανθρώπινες αναζητήσεις, όπως η αγάπη, ο σκοπός της ζωής, η ευτυχία και οι συναισθηματικές προκλήσεις. Από την πλευρά του, ο ψυχολόγος-σύμβουλος Ντέιβιντ Αρνό επισημαίνει ότι σε σημαντικές καμπές της ζωής μας η ικανότητά μας να σκεφτόμαστε αυτό που πραγματικά έχει αξία για μας υποσκελίζεται από την ανάγκη να επιτυγχάνουμε συνεχώς νέους στόχους. Σε τέτοιες στιγμές η φιλοσοφική προσέγγιση μας βοηθά να ξεκαθαρίσουμε τι στ' αλήθεια θέλουμε.Η ανάδειξη της προσέγγισης αυτής εντάσσεται σε μια ευρύτερη εκλαΐκευση της φιλοσοφίας που καταγράφεται εσχάτως. Βιβλία όπως «Ο Κόσμος της Σοφίας» έχουν κάνει το αντικείμενο πιο προσιτό και, όπως αναφέρει το περιοδικό Psychologies, οι αιτήσεις για τη μελέτη του στα πανεπιστήμια έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια κατά 20%. Ωστόσο, οι πιο παραδοσιακοί μελετητές της φιλοσοφίας βλέπουν την εφαρμογή της στην ψυχοθεραπεία με κάποιο σκεπτικισμό. Κατά τον Εϊντριαν Μουρ, καθηγητή Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, «εάν η φιλοσοφία βοηθά τους ανθρώπους να σκέφτονται πιο ξεκάθαρα, τότε αυτή η προσπάθεια έχει κάποιο νόημα. Αν όμως πιστεύουν ότι μπορεί να τους δώσει λύσεις στις μεγάλες κρίσεις της ζωής τους, τότε πλανώνται». Σε οποιαδήποτε περίπτωση, το να καταφύγει κανείς στη φιλοσοφία σίγουρα δεν είναι η χειρότερη επιλογή. Γιατί ακόμη κι αν δε βρει απάντηση στο πώς, για παράδειγμα, να συνδυάσει καριέρα και οικογένεια, έχει πολλές πιθανότητες να διευρύνει το πνεύμα του. Κι αυτό όλο και κάπου θα φανεί χρήσιμο..

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ξόδεψαν όλη τους τη ζωή καμαρώνοντας για τα πάθη τους

Ηeroes. Victims. Gods and human beings. All throwing shapes, every one of them Convinced he's in the right, all of them glad To repeat themselves and their every last mistake, No matter what. People so deep into Their own self-pity self-pity buoys them up. People so staunch and true, they're fixated, Shining with self-regard like polished stones. And their whole life spent admiring themselves For their own long-suffering. Licking their wounds And flashing them around like decorations (pp. 1-2). ... Human beings suffer, they torture one another, they get hurt and get hard. No poem or play or songcan fully right a wrong inflicted or endured. … History says, Don't hope on this side of the grave. But then, once in a lifetime the longed for tidal wave of justice can rise up, and hope and history rhyme (p.77). … Ήρωες και θύματα συνάμα. Θεοί ίδιοι με ανθρώπινα πλάσματα. Παραδαρμένες φιγούρες και ο καθένας να πιστεύει πως το δίκιο με το μέρος τ...

Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς

Σκέψη του παροδικού που σε παραλύει. Σπίτια, θάνατοι, χωρισμοί. Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς: καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς. Αν το σκεφτείς έτσι, θα μπορέσεις και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχτείς, γιατί κι αυτή θα ανήκει σ’ έναν από τους καιρούς της ζωής σου. Πηγή: Γιώργος Σεφέρης (1977). Μέρες Γ΄, 1934-1940. Αθήνα: Ίκαρος.

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα Αγαπημένη μου - να που βρήκα την κατάλληλη προσφώνηση σ’ αυτά τα παθητικά κρυφομιλήματα -. Σας έχω συναντήσει σ’ όλες τις προηγούμενες ζωές μου, όλους τους περασμένους αιώνες. Στη Βερόνα, στο κατάστρωμα ενός πλοίου, στις σελίδες του Ethica seu scito te ipsum, στο Ασμα Ασμάτων. Μ’ αυτόν το Αρχαίο Πτερνιστή τον Χρόνο, αναμετρήθηκα σαν ίσος προς ίσο. Έγινα, προς χάρη σας, ποιητής για να διαφιλονικήσω μαζί του. Για μην σας εγκαταλείψω στη σκόνη  του Καιρού. Για να ξορκίσω τον βραχνά της φθοράς με τις στροφές μου. Δεν ήταν ο βάρδος του Avon που τον φοβέριζε. Εγώ ήμουν. Devouring Time, blunt thou the lion's paws, And make the earth devour her own sweet brood; Pluck the keen teeth from the fierce tiger's jaws, And burn the long-lived phoenix in her blood; Make glad and sorry seasons as thou fleets, And do whate'er thou wilt, swift-footed Time, To the wide world and all her fading sweets; But I forbid thee one most heinous crime: O, car...