Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Φιλοσοφική Συμβουλευτική, V




…C'est pourquoi, sit?t que l'?ge me permit de sortir de la suj?tion de mes pr?cepteurs, je quittai [131] enti?rement l'?tude des lettres; et me r?solvant de ne chercher plus d'autre science que celle qui se pourroit trouver en moi-m?me, ou bien dans le grand livre du monde… (Premi?re partie)

…en sorte que c'est bien plus la coutume et l'exemple qui nous persuade, qu'aucune connoissance certaine; et que n?anmoins la pluralit? des voix n'est pas une preuve qui vaille rien, pour les v?rit?s un peu malais?es ? d?couvrir, ? cause qu'il est bien plus vraisemblable qu'un homme seul les ait rencontr?es que tout un peuple; je ne pouvois choisir personne dont les opinions me semblassent devoir ?tre pr?f?r?es ? celles des autres, et je me trouvai comme contraint d'entreprendre moi-m?me de me conduire… (Deuxi?me partie)

…Μόλις η ηλικία μου επέτρεψε να ξεφύγω από τον έλεγχο των δασκάλων μου, εγκατέλειψα τελείως την μελέτη των γραμμάτων και αποφάσισα να μην κυνηγώ καμία επιστήμη, αλλά αυτό που θα μπορούσα να βρω μέσα μου η στο μεγάλο βιβλίο του κόσμου… (Πρώτο μέρος)

…Είναι η συνήθεια και το παράδειγμα που μας πείθουν, πολύ περισσότερο από την όποια βέβαιη γνώση. Εν τούτοις το τι πιστεύει η πλειοψηφία δεν αξίζει ως απόδειξη, όταν πρόκειται για αλήθειες που είναι δύσκολο ν’ ανακαλυφθούν, διότι είναι πολύ πιθανόν να έχει πέσει σ’ αυτές τις αλήθειες ένας άνθρωπος μόνος του απ΄ ότι ένα πλήθος ανθρώπων. Έτσι λοιπόν, αφού δεν μπορούσα να διαλέξω κάποιον, οι γνώμες του οποίου θα μου ήταν αρεστές, ήμουν αναγκασμένος να γίνω ο ίδιος καθοδηγητής του εαυτού μου… (Δεύτερο μέρος)

Πηγή: DISCOURS DE LA METHODE POUR BIEN CONDUIRE SA RAISON, ET CHERCHER LA VERITE DANS LES SCIENCES, Rene Descartes

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ξόδεψαν όλη τους τη ζωή καμαρώνοντας για τα πάθη τους

Ηeroes. Victims. Gods and human beings. All throwing shapes, every one of them Convinced he's in the right, all of them glad To repeat themselves and their every last mistake, No matter what. People so deep into Their own self-pity self-pity buoys them up. People so staunch and true, they're fixated, Shining with self-regard like polished stones. And their whole life spent admiring themselves For their own long-suffering. Licking their wounds And flashing them around like decorations (pp. 1-2). ... Human beings suffer, they torture one another, they get hurt and get hard. No poem or play or songcan fully right a wrong inflicted or endured. … History says, Don't hope on this side of the grave. But then, once in a lifetime the longed for tidal wave of justice can rise up, and hope and history rhyme (p.77). … Ήρωες και θύματα συνάμα. Θεοί ίδιοι με ανθρώπινα πλάσματα. Παραδαρμένες φιγούρες και ο καθένας να πιστεύει πως το δίκιο με το μέρος τ...

Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς

Σκέψη του παροδικού που σε παραλύει. Σπίτια, θάνατοι, χωρισμοί. Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς: καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς. Αν το σκεφτείς έτσι, θα μπορέσεις και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχτείς, γιατί κι αυτή θα ανήκει σ’ έναν από τους καιρούς της ζωής σου. Πηγή: Γιώργος Σεφέρης (1977). Μέρες Γ΄, 1934-1940. Αθήνα: Ίκαρος.

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα Αγαπημένη μου - να που βρήκα την κατάλληλη προσφώνηση σ’ αυτά τα παθητικά κρυφομιλήματα -. Σας έχω συναντήσει σ’ όλες τις προηγούμενες ζωές μου, όλους τους περασμένους αιώνες. Στη Βερόνα, στο κατάστρωμα ενός πλοίου, στις σελίδες του Ethica seu scito te ipsum, στο Ασμα Ασμάτων. Μ’ αυτόν το Αρχαίο Πτερνιστή τον Χρόνο, αναμετρήθηκα σαν ίσος προς ίσο. Έγινα, προς χάρη σας, ποιητής για να διαφιλονικήσω μαζί του. Για μην σας εγκαταλείψω στη σκόνη  του Καιρού. Για να ξορκίσω τον βραχνά της φθοράς με τις στροφές μου. Δεν ήταν ο βάρδος του Avon που τον φοβέριζε. Εγώ ήμουν. Devouring Time, blunt thou the lion's paws, And make the earth devour her own sweet brood; Pluck the keen teeth from the fierce tiger's jaws, And burn the long-lived phoenix in her blood; Make glad and sorry seasons as thou fleets, And do whate'er thou wilt, swift-footed Time, To the wide world and all her fading sweets; But I forbid thee one most heinous crime: O, car...