Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γράμματα, VΙΙΙ

Είμαι της γνώμης Χριστίνα, πως δεν θα μπορούσα ν’ απαντήσω καλύτερα και ακόμη με μεγαλύτερη ακρίβεια, στα όσα μου είπες, παρά μόνον αν σε διαβεβαίωνα πόσο βαθειά κατανοώ την αιτία που σε ώθησε.
Ολοένα αμφιβάλλεις, και βασανίζεσαι από τους φόβους σου. Σε τίποτα δεν πιστεύεις απ’ ότι σε περιβάλλει, ακόμα και στα πιο θαμβωτικά σε ισχύ γιατί όλα τα βλέπεις σαθρά, ετοιμόρροπα, κι όλα τα αισθάνεσαι να ρεύουν, να στραγγίζουν, να λιώνουν κάτω από μία άγνωστη αλλά αμείλικτη και αμετάκλητη απειλή.
Σκέψου ότι ίσως αυτό να λες: - Πρέπει να προσέχω τον ίδιο τον εαυτό μου, τις ίδιες τις φιλοδοξίες μου γιατί από εκεί μέσα μπορεί να ξεπηδήσει ο εχθρός.
Μου είπες νοιώθεις ότι όσο ανέρχεσαι, κι όσο καταχτάς τη ζωή, τόσο περισσότερο τα εξετάζεις όλα, ακόμα και τα πιο ασήμαντα. Αισθάνεσαι ότι η ζωή σου μπορεί να καταστραφεί από μία αβλεψία, από ένα μικρό λαθάκι, από μία παράλειψη ή υποτίμηση της στιγμής. Πιστεύεις ότι κάθε μέρα οι κίνδυνοι μεγαλώνουν, κι αν δεν διατηρείσαι ξάγρυπνη, οι κίνδυνοι που παραμονεύουν πλάι σου μπορεί να σε εκμηδενίσουν.
Τότε, πίστεψε και στην επίγνωση, στην άκρα επίγνωση των κινδύνων. Εξωτερίκευσε αυτή την επίγνωση σαν γνώση – γνώση αντλημένη από πείρα – που προλαβαίνει ή μπορεί να προλάβει τις συμφορές. Πρόβαλλε αυτή τη γνώση όμως όχι σαν άμεσο γεγονός αλλά σαν αναμενόμενη απειλή. Άντλησε αυτή τη γνώση από το παρελθόν και πρόβαλλε την στο ζωντανό παρόν.
Μην αφήσεις, Χριστίνα, τους φόβους σου να σε καταποντίσουν. Μετουσίωσε τους σε δράση. Εξακολούθησε να εξετάζεις γύρω σου και μέσα σου. Παρατήρησε και να μην αποφεύγεις να εκτιμάς σωστά ότι σε περιβάλλει. Οι ανύποπτοι είναι οι πραγματικοί τυφλοί. Αυτό είναι το λογικό σχήμα που προτάσσει η γνώση – η εμπειρία – απέναντι στους αόρατους κινδύνους. Για να παραμείνει ο κίνδυνος μεταφορικός κι όχι εμπράγματος, ειδάλλως σκέψου την κατάληξη του Καίσαρα όπως την περιγράφει ο Καβάφης στο ποίημα του «Μάρτιαι Ειδοί»

Μάρτιαι Ειδοί

Τα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή.
Και τες φιλοδοξίες σου να υπερνικήσεις
αν δεν μπορείς, με δισταγμό και προφυλάξεις
να τες ακολουθείς. Και όσο εμπροστά προβαίνεις,
τόσο εξεταστική, προσεκτική να είσαι.
Κι όταν θα φθάσεις στην ακμή σου, Καίσαρ πια·
έτσι περιωνύμου ανθρώπου σχήμα όταν λάβεις,
τότε κυρίως πρόσεξε σα βγεις στον δρόμον έξω,
εξουσιαστής περίβλεπτος με συνοδεία,
αν τύχει και πλησιάσει από τον όχλο
κανένας Αρτεμίδωρος, που φέρνει γράμμα,
και λέγει βιαστικά «Διάβασε αμέσως τούτα,
είναι μεγάλα πράγματα που σ' ενδιαφέρουν»,
μη λείψεις να σταθείς· μη λείψεις ν' αναβάλεις
κάθε ομιλίαν ή δουλειά· μη λείψεις τους διαφόρους
που χαιρετούν και προσκυνούν να τους παραμερίσεις
(τους βλέπεις πιο αργά)· ας περιμένει ακόμη
κ' η Σύγκλητος αυτή, κ' ευθύς να τα γνωρίσεις
τα σοβαρά γραφόμενα του Αρτεμιδώρου.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης


Νάσαι γεμάτη Εμπιστοσύνη

Ανοιχτή Γραμμή

Σημ.: Ο Αρτεμίδωρος προσπάθησε να προειδοποιήσει τον Ιούλιο Καίσαρα (δίδοντας του ένα σημείωμα) για το σχέδιο δολοφονίας του από τους Βρούτο και Κάσσιο.Ένας προφήτης είχε προειδοποιήσει τον Καίσαρα να προσέχει τη 15η ημέρα του Μαρτίου («Μάρτιαι Ειδοί»), ημέρα κατά την οποία προσπάθησε να τον ενημερώσει ο Αρτεμίδωρος.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ξόδεψαν όλη τους τη ζωή καμαρώνοντας για τα πάθη τους

Ηeroes. Victims. Gods and human beings. All throwing shapes, every one of them Convinced he's in the right, all of them glad To repeat themselves and their every last mistake, No matter what. People so deep into Their own self-pity self-pity buoys them up. People so staunch and true, they're fixated, Shining with self-regard like polished stones. And their whole life spent admiring themselves For their own long-suffering. Licking their wounds And flashing them around like decorations (pp. 1-2). ... Human beings suffer, they torture one another, they get hurt and get hard. No poem or play or songcan fully right a wrong inflicted or endured. … History says, Don't hope on this side of the grave. But then, once in a lifetime the longed for tidal wave of justice can rise up, and hope and history rhyme (p.77). … Ήρωες και θύματα συνάμα. Θεοί ίδιοι με ανθρώπινα πλάσματα. Παραδαρμένες φιγούρες και ο καθένας να πιστεύει πως το δίκιο με το μέρος τ...

Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς

Σκέψη του παροδικού που σε παραλύει. Σπίτια, θάνατοι, χωρισμοί. Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς: καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς. Αν το σκεφτείς έτσι, θα μπορέσεις και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχτείς, γιατί κι αυτή θα ανήκει σ’ έναν από τους καιρούς της ζωής σου. Πηγή: Γιώργος Σεφέρης (1977). Μέρες Γ΄, 1934-1940. Αθήνα: Ίκαρος.

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα Αγαπημένη μου - να που βρήκα την κατάλληλη προσφώνηση σ’ αυτά τα παθητικά κρυφομιλήματα -. Σας έχω συναντήσει σ’ όλες τις προηγούμενες ζωές μου, όλους τους περασμένους αιώνες. Στη Βερόνα, στο κατάστρωμα ενός πλοίου, στις σελίδες του Ethica seu scito te ipsum, στο Ασμα Ασμάτων. Μ’ αυτόν το Αρχαίο Πτερνιστή τον Χρόνο, αναμετρήθηκα σαν ίσος προς ίσο. Έγινα, προς χάρη σας, ποιητής για να διαφιλονικήσω μαζί του. Για μην σας εγκαταλείψω στη σκόνη  του Καιρού. Για να ξορκίσω τον βραχνά της φθοράς με τις στροφές μου. Δεν ήταν ο βάρδος του Avon που τον φοβέριζε. Εγώ ήμουν. Devouring Time, blunt thou the lion's paws, And make the earth devour her own sweet brood; Pluck the keen teeth from the fierce tiger's jaws, And burn the long-lived phoenix in her blood; Make glad and sorry seasons as thou fleets, And do whate'er thou wilt, swift-footed Time, To the wide world and all her fading sweets; But I forbid thee one most heinous crime: O, car...