Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

... με μίσος αλλάζανε βλέμματα κι από έρωτα θέλαν να σβήσουν ...


Sie liebten sich beide, doch keiner
Wollt es dem andern gestehn;
Sie sahen sich an so feindlich,
Und wollten vor Liebe vergehn.

Sie trennten sich endlich und sahn sich
Nur noch zuweilen im Traum;
Sie waren längst gestorben,
Und wußten es selber kaum.


Αγάπαγαν ο ένας τον άλλον
μα δίχως γι'αυτό να μιλήσουν
με μίσος αλλάζανε βλέμματα
κι από έρωτα θέλαν να σβήσουν

Εχώρησαν, έπειτα φύγαν
μες στ'όνειρο μόνο ειδωθήκαν.
Πεθάνανε πια και δεν μάθαν:
εμίσησαν ή αγαπηθήκαν;




Πηγή: "Sie liebten sich beide" von Heinrich Heine. Η μετάφραση είναι του Κώστα Καριωτάκη.


  • Ο ποιητής Χάινε δεν εγκλωβίζεται στον συναισθηματισμό του ατόμου Χάινε. Υπερνικά την ατομική όψη των συναισθημάτων του και εκφράζεται οικουμενικά. Μιλάει για τον καθένα μας που είναι ερωτευμένος και αναζητεί την απόλυτη έκφραση της ψυχής του. Ο λυρισμός του πηγάζει από την ατομική ψυχή, αλλά τελικά εκφράζει την οικουμενικότητα του έρωτα, την καθολικότητα του πάθους. Η σύγκρουση ανάμεσα στο άτομο και τον άνθρωπο αποτέλεσε το θεμελιώδες γραμματολογικό θέμα της ποιήσεως στον Χάινε. .. (Τα σχόλια είναι του Θ. Γεωργίου).

  • Μπορείτε να συγκρίνετε αυτό το ποίημα με το λαϊκό τραγούδι του Ακη Πάνου "Μίσος".




  • Η Clara Schumann έχει μελοποιήσει αυτό το ποίημα (Sie liebten sich beide, Op.13 No.2 ). 




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ξόδεψαν όλη τους τη ζωή καμαρώνοντας για τα πάθη τους

Ηeroes. Victims. Gods and human beings. All throwing shapes, every one of them Convinced he's in the right, all of them glad To repeat themselves and their every last mistake, No matter what. People so deep into Their own self-pity self-pity buoys them up. People so staunch and true, they're fixated, Shining with self-regard like polished stones. And their whole life spent admiring themselves For their own long-suffering. Licking their wounds And flashing them around like decorations (pp. 1-2). ... Human beings suffer, they torture one another, they get hurt and get hard. No poem or play or songcan fully right a wrong inflicted or endured. … History says, Don't hope on this side of the grave. But then, once in a lifetime the longed for tidal wave of justice can rise up, and hope and history rhyme (p.77). … Ήρωες και θύματα συνάμα. Θεοί ίδιοι με ανθρώπινα πλάσματα. Παραδαρμένες φιγούρες και ο καθένας να πιστεύει πως το δίκιο με το μέρος τ...

Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς

Σκέψη του παροδικού που σε παραλύει. Σπίτια, θάνατοι, χωρισμοί. Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς: καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς. Αν το σκεφτείς έτσι, θα μπορέσεις και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχτείς, γιατί κι αυτή θα ανήκει σ’ έναν από τους καιρούς της ζωής σου. Πηγή: Γιώργος Σεφέρης (1977). Μέρες Γ΄, 1934-1940. Αθήνα: Ίκαρος.

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα Αγαπημένη μου - να που βρήκα την κατάλληλη προσφώνηση σ’ αυτά τα παθητικά κρυφομιλήματα -. Σας έχω συναντήσει σ’ όλες τις προηγούμενες ζωές μου, όλους τους περασμένους αιώνες. Στη Βερόνα, στο κατάστρωμα ενός πλοίου, στις σελίδες του Ethica seu scito te ipsum, στο Ασμα Ασμάτων. Μ’ αυτόν το Αρχαίο Πτερνιστή τον Χρόνο, αναμετρήθηκα σαν ίσος προς ίσο. Έγινα, προς χάρη σας, ποιητής για να διαφιλονικήσω μαζί του. Για μην σας εγκαταλείψω στη σκόνη  του Καιρού. Για να ξορκίσω τον βραχνά της φθοράς με τις στροφές μου. Δεν ήταν ο βάρδος του Avon που τον φοβέριζε. Εγώ ήμουν. Devouring Time, blunt thou the lion's paws, And make the earth devour her own sweet brood; Pluck the keen teeth from the fierce tiger's jaws, And burn the long-lived phoenix in her blood; Make glad and sorry seasons as thou fleets, And do whate'er thou wilt, swift-footed Time, To the wide world and all her fading sweets; But I forbid thee one most heinous crime: O, car...