Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Με αυτό τον τρόπο, Ψυχή μου, σ’ ερωτεύτηκα.



My Cordelia!

In old tales we can read that a river fell ιn love with a girl. Thus is my soul like a river, which loves you. Sometimes it is tranquil and lets your image mirror itself deep and unmoved in it, sometimes it has the illusion of having caught your image, then its wave curls in order prevent you from escaping again; sometimes it softly curls its surface and plays with your image, sometimes it has lost it, then will its wave become black and despairing. So is my soul; like a river that has fallen in love with you.

Your Johannes."


Κορδελιά μου,

Σε παλιούς καιρούς μάθαμε για το
ποτάμι που αγάπησε μια Δέσποινα.
Έτσι και η δική μου καρδιά, σαν το ποτάμι,
σε ποθεί.
Κάποιες στιγμές, γαλήνιο καθώς είναι,
η εικόνα σου σταθερή καθρεφτίζεται στα βαθειά νερά του.
Κάποιες άλλες φαντάζεται ότι την μορφή σου,
στον αφρό του, συγκρατεί για να μην τη χάσει ξανά.
Υπάρχουν και ώρες γλυκιές που με
το αντιφέγγισμα σου στα κύματα του παίζει
και όταν σε χάνει από απελπισία μαυρίζει.
Με αυτό τον τρόπο, Ψυχή μου, σ’ ερωτεύτηκα.

Ο Αγαπημένος σου Johannes


Πηγή: "Forførerens Dagbog" den Søren Kierkegaard


  • "Το ημερολόγιο ενός διαφθορέα" αποτελεί μέρος του φιλοσοφικού έργου του Σαίρεν Κίρκεγκωρ "Enten-Eller". Στο "Έτσι ή Αλλιώς" ερευνώνται τα στάδια της ύπαρξης. Η επιρροή του σε υπαρξιακούς ψυχολόγους όπως ο Carl Rogers υπήρξε καθοριστική.
  • γράμματα




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ξόδεψαν όλη τους τη ζωή καμαρώνοντας για τα πάθη τους

Ηeroes. Victims. Gods and human beings. All throwing shapes, every one of them Convinced he's in the right, all of them glad To repeat themselves and their every last mistake, No matter what. People so deep into Their own self-pity self-pity buoys them up. People so staunch and true, they're fixated, Shining with self-regard like polished stones. And their whole life spent admiring themselves For their own long-suffering. Licking their wounds And flashing them around like decorations (pp. 1-2). ... Human beings suffer, they torture one another, they get hurt and get hard. No poem or play or songcan fully right a wrong inflicted or endured. … History says, Don't hope on this side of the grave. But then, once in a lifetime the longed for tidal wave of justice can rise up, and hope and history rhyme (p.77). … Ήρωες και θύματα συνάμα. Θεοί ίδιοι με ανθρώπινα πλάσματα. Παραδαρμένες φιγούρες και ο καθένας να πιστεύει πως το δίκιο με το μέρος τ...

Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς

Σκέψη του παροδικού που σε παραλύει. Σπίτια, θάνατοι, χωρισμοί. Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς: καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς. Αν το σκεφτείς έτσι, θα μπορέσεις και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχτείς, γιατί κι αυτή θα ανήκει σ’ έναν από τους καιρούς της ζωής σου. Πηγή: Γιώργος Σεφέρης (1977). Μέρες Γ΄, 1934-1940. Αθήνα: Ίκαρος.

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα Αγαπημένη μου - να που βρήκα την κατάλληλη προσφώνηση σ’ αυτά τα παθητικά κρυφομιλήματα -. Σας έχω συναντήσει σ’ όλες τις προηγούμενες ζωές μου, όλους τους περασμένους αιώνες. Στη Βερόνα, στο κατάστρωμα ενός πλοίου, στις σελίδες του Ethica seu scito te ipsum, στο Ασμα Ασμάτων. Μ’ αυτόν το Αρχαίο Πτερνιστή τον Χρόνο, αναμετρήθηκα σαν ίσος προς ίσο. Έγινα, προς χάρη σας, ποιητής για να διαφιλονικήσω μαζί του. Για μην σας εγκαταλείψω στη σκόνη  του Καιρού. Για να ξορκίσω τον βραχνά της φθοράς με τις στροφές μου. Δεν ήταν ο βάρδος του Avon που τον φοβέριζε. Εγώ ήμουν. Devouring Time, blunt thou the lion's paws, And make the earth devour her own sweet brood; Pluck the keen teeth from the fierce tiger's jaws, And burn the long-lived phoenix in her blood; Make glad and sorry seasons as thou fleets, And do whate'er thou wilt, swift-footed Time, To the wide world and all her fading sweets; But I forbid thee one most heinous crime: O, car...