Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να πει πότε θα τελειώσω είμαι εγώ

.... Μετά το Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία είναι πια ξεκάθαρο ότι τα φώτα φέτος θα είναι στραμμένα πάνω σας. Πώς νιώθετε γι' αυτό;

«Επειδή συμπεριφέρθηκα πολύ άσχημα για 15 ολόκληρα χρόνια στην αρχή της καριέρας μου, έβαλα τον εαυτό μου στο ράφι. Χρειάστηκα πολλά χρόνια ψυχοθεραπείας για να καταλάβω τους λόγους για τις αυτοκαταστροφικές μου τάσεις. Πίσω από όλα είναι τα συναισθήματα εγκατάλειψης και εξευτελισμού από την παιδική μου ηλικία -που τα έκρυβα πίσω από ένα πέπλο σκληρότητας και τρέλας. Αυτό μου ήταν πιο εύκολο από την ταπείνωση. Η "επιστροφή" μου είναι για μένα μια αργή και επώδυνη διαδικασία και δεν έχει να κάνει μόνο με τη δουλειά μου αλλά και με την εσωτερική μου αλλαγή».

Ο ρόλος σας στον «Παλαιστή» καθρεφτίζει την ίδια σας τη ζωή;


«Ναι, ο παλαιστής στέκεται εκεί, στο ριγκ, γερασμένος, έχοντας κάνει μαντάρα τη ζωή του κι όλοι θέλουν ήδη να τον θάψουν. Αλλά αυτός αναπνέει ακόμα. Βάλτε με στο φέρετρο όταν πεθάνω, όχι όσο ακόμα αναπνέω»

..............

Μιλήστε μου λίγο για την αγάπη... Τι αγαπάτε, τις σχέσεις σας.


«Εχω αγαπήσει λίγα πράγματα στη ζωή μου. Τη γιαγιά μου, τον αδελφό μου, την πρώην γυναίκα μου και πρόσφατα, πάλι, την υποκριτική. Είχα φτάσει στο σημείο που δεν ήξερα αν θα μπορούσα να ξαναπαίξω. Οχι γιατί έχασα την επιθυμία ή τον σεβασμό για τη δουλειά -αν και νόμιζα πως γι' αυτό επρόκειτο. Οχι. Ημουν διαλυμένος μέσα μου. Κοιτούσα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και έβλεπα έναν τύπο που θα μπορούσε να αντιδράσει αστραπιαία και βίαια γιατί δεν τον ένοιαζε τίποτα, γιατί δεν αναλάμβανε ευθύνη για τίποτα, δεν υπήρχαν κανόνες ή φόβος. Δεν φοβόμουνα τις συνέπειες. Τώρα βλέπω κάποιον στον καθρέφτη που λέει: "Γουάου, δεν θέλω να γυρίσω σ' εκείνο το σκοτεινό μέρος της ζωής μου, γιατί αυτή είναι η τελευταία μου ευκαιρία. Δεν θα μου δοθεί άλλη". Αγαπώ λοιπόν και τον ψυχοθεραπευτή μου γιατί έμεινε πιστός σε μένα για 13 χρόνια. Α, και τον Λάκι και όλους τους σκύλους μου. Δεν έχω παιδιά προφανώς, για πολύ σοβαρούς λόγους. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι ποτέ δεν θα εγκατέλειπα το παιδί μου αλλά δεν ήμουν τελικά σίγουρος ότι θα μπορούσα να κρατήσω την υπόσχεσή μου. Δεν μπορούσα λοιπόν να επιτρέψω στον εαυτό μου την πολυτέλεια τού να γίνω πατέρας».

Οι σχέσεις σας με τις γυναίκες;

«Ημουν παντρεμένος για 13 χρόνια. Η γυναίκα μου με εγκατέλειψε όταν δεν άντεχε άλλο τη σχέση μας. Περίμενα πολύ καιρό να γυρίσει... Απ' την άλλη βρίσκομαι εδώ τώρα γιατί δεν γύρισε ποτέ, γιατί και άλλοι σαν αυτήν μου είπαν πως ήμουν τελειωμένος. Αλλά ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να πει πότε θα τελειώσω είμαι εγώ».


Πηγή: Συνέντευξη του Μίκι Ρουρκ στην Έρση Δάνου της "Ελευθεροτυπίας"

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ξόδεψαν όλη τους τη ζωή καμαρώνοντας για τα πάθη τους

Ηeroes. Victims. Gods and human beings. All throwing shapes, every one of them Convinced he's in the right, all of them glad To repeat themselves and their every last mistake, No matter what. People so deep into Their own self-pity self-pity buoys them up. People so staunch and true, they're fixated, Shining with self-regard like polished stones. And their whole life spent admiring themselves For their own long-suffering. Licking their wounds And flashing them around like decorations (pp. 1-2). ... Human beings suffer, they torture one another, they get hurt and get hard. No poem or play or songcan fully right a wrong inflicted or endured. … History says, Don't hope on this side of the grave. But then, once in a lifetime the longed for tidal wave of justice can rise up, and hope and history rhyme (p.77). … Ήρωες και θύματα συνάμα. Θεοί ίδιοι με ανθρώπινα πλάσματα. Παραδαρμένες φιγούρες και ο καθένας να πιστεύει πως το δίκιο με το μέρος τ...

Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς

Σκέψη του παροδικού που σε παραλύει. Σπίτια, θάνατοι, χωρισμοί. Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς: καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς. Αν το σκεφτείς έτσι, θα μπορέσεις και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχτείς, γιατί κι αυτή θα ανήκει σ’ έναν από τους καιρούς της ζωής σου. Πηγή: Γιώργος Σεφέρης (1977). Μέρες Γ΄, 1934-1940. Αθήνα: Ίκαρος.

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα Αγαπημένη μου - να που βρήκα την κατάλληλη προσφώνηση σ’ αυτά τα παθητικά κρυφομιλήματα -. Σας έχω συναντήσει σ’ όλες τις προηγούμενες ζωές μου, όλους τους περασμένους αιώνες. Στη Βερόνα, στο κατάστρωμα ενός πλοίου, στις σελίδες του Ethica seu scito te ipsum, στο Ασμα Ασμάτων. Μ’ αυτόν το Αρχαίο Πτερνιστή τον Χρόνο, αναμετρήθηκα σαν ίσος προς ίσο. Έγινα, προς χάρη σας, ποιητής για να διαφιλονικήσω μαζί του. Για μην σας εγκαταλείψω στη σκόνη  του Καιρού. Για να ξορκίσω τον βραχνά της φθοράς με τις στροφές μου. Δεν ήταν ο βάρδος του Avon που τον φοβέριζε. Εγώ ήμουν. Devouring Time, blunt thou the lion's paws, And make the earth devour her own sweet brood; Pluck the keen teeth from the fierce tiger's jaws, And burn the long-lived phoenix in her blood; Make glad and sorry seasons as thou fleets, And do whate'er thou wilt, swift-footed Time, To the wide world and all her fading sweets; But I forbid thee one most heinous crime: O, car...