Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Είμαι άνθρωπος ειλικρινής...


Yo soy un hombre sincero
De donde crece la palma,
Y antes de morirme quiero
Echar mis versos del alma.

Yo vengo de todas partes,
Y hacia todas partes voy.
Arte soy entre las artes,
En los montes, monte soy...

…Todo es hermoso y constante,
Todo es musica y razon,
Y todo, como el diamante,
Antes que luz es carbon…

III
…Con los pobres de la tierra
Quiero yo mi suerte echar:
El arroyo de la sierra
Me complace más que el mar.

XXV
…¡Yo quiero, cuando me muera
Sin patria, pero sin amo,
Tener en mi losa un ramo
De flores, y una bandera!

XXXIX
Cultivo una rosa blanca
En julio como en enero,
Para el amigo sincero
Que me da su mano franca.

Y para el cruel que me arranca
El corazón con que vivo,
Cardo ni oruga cultivo;
Cultivo la rosa blanca.

Είμαι άνθρωπος ειλικρινής,
Από ‘κεί που οι φοίνικες αξαίνουν.
Και πριν με φθάσει ο θάνατος, τα ποιήματα
που λαχταρώ απ΄ την ψυχή μου βγαίνουν.

Από τα πάντα έρχομαι
Και στο παντού πηγαίνω
Τέχνη στις τέχνες γίνομαι
Όρος στα όρη μένω.

Όλα είναι όμορφα και αφοσιωμένα,
Όλα είναι μουσικά, ορθά.
Και όπως το διαμάντι, κάρβουνο είναι
Πριν βγουν στο φως κι αυτά.

III

Με του κόσμου τους φτωχούς
Τη μοίρα μου γυρεύω.
Πιότερο από τον ωκεανό
Το ποταμάκι στο βουνό ζηλεύω.

XXV

Όταν πεθάνω, επιθυμώ,
Αντιεξουσιαστής χωρίς αφέντη,
Ο τάφος μου επάνω, ένα μπουκέτο λούλουδα
Και της πατρίδας τ’ όνομα να φέρει.

XXXIX

Το ρόδο το λευκό καλλιεργώ
Τον Ιούλη, μα και τον Γενάρη
Για το φίλο τον αληθινό
Που απ’ το χέρι θα με πάρει.

Και για τον άσπλαχνο εκείνο
Που ξεριζώνει την ζωντανή καρδιά που φέρω,
Ούτε τσουκνίδες, μα ούτε αγκάθια καλλιεργώ.
Το άσπρο τριαντάφυλλο προσφέρω!

Πηγή: «Versos Sencillos» por José Martí

Ο Χοσέ Μαρτί, εθνικός ποιητής της Κούβας, έγραψε τις «Απλές Στροφές» εξόριστος στη Νέα Υόρκη. Κάποιους στίχους αυτού του ποιήματος προσάρμοσε ο Julián Orbón για να γράψει το πιο γνωστό πατριωτικό τραγούδι της Κούβας, το «Guajira Guantanamera», τη «Χωριατοπούλα από το Guantánamo».

Μπορείτε να ακούσετε τον Andy Garcia να απαγγέλει στην ταινία του "The Lost City".  Η απόδοση στα Ελληνικά είναι δική μου. Την μουσική επένδυση επιμελείται ο Κουβανός σαξοφωνίστας Cachao παίζοντας το τραγούδι Cuba Linda.



Ακούστε επίσης την Guajira Guantanamera από τους Buena Vista Social Club και τον Compay Segundo.



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ξόδεψαν όλη τους τη ζωή καμαρώνοντας για τα πάθη τους

Ηeroes. Victims. Gods and human beings. All throwing shapes, every one of them Convinced he's in the right, all of them glad To repeat themselves and their every last mistake, No matter what. People so deep into Their own self-pity self-pity buoys them up. People so staunch and true, they're fixated, Shining with self-regard like polished stones. And their whole life spent admiring themselves For their own long-suffering. Licking their wounds And flashing them around like decorations (pp. 1-2). ... Human beings suffer, they torture one another, they get hurt and get hard. No poem or play or songcan fully right a wrong inflicted or endured. … History says, Don't hope on this side of the grave. But then, once in a lifetime the longed for tidal wave of justice can rise up, and hope and history rhyme (p.77). … Ήρωες και θύματα συνάμα. Θεοί ίδιοι με ανθρώπινα πλάσματα. Παραδαρμένες φιγούρες και ο καθένας να πιστεύει πως το δίκιο με το μέρος τ...

Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς

Σκέψη του παροδικού που σε παραλύει. Σπίτια, θάνατοι, χωρισμοί. Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς: καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς. Αν το σκεφτείς έτσι, θα μπορέσεις και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχτείς, γιατί κι αυτή θα ανήκει σ’ έναν από τους καιρούς της ζωής σου. Πηγή: Γιώργος Σεφέρης (1977). Μέρες Γ΄, 1934-1940. Αθήνα: Ίκαρος.

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα Αγαπημένη μου - να που βρήκα την κατάλληλη προσφώνηση σ’ αυτά τα παθητικά κρυφομιλήματα -. Σας έχω συναντήσει σ’ όλες τις προηγούμενες ζωές μου, όλους τους περασμένους αιώνες. Στη Βερόνα, στο κατάστρωμα ενός πλοίου, στις σελίδες του Ethica seu scito te ipsum, στο Ασμα Ασμάτων. Μ’ αυτόν το Αρχαίο Πτερνιστή τον Χρόνο, αναμετρήθηκα σαν ίσος προς ίσο. Έγινα, προς χάρη σας, ποιητής για να διαφιλονικήσω μαζί του. Για μην σας εγκαταλείψω στη σκόνη  του Καιρού. Για να ξορκίσω τον βραχνά της φθοράς με τις στροφές μου. Δεν ήταν ο βάρδος του Avon που τον φοβέριζε. Εγώ ήμουν. Devouring Time, blunt thou the lion's paws, And make the earth devour her own sweet brood; Pluck the keen teeth from the fierce tiger's jaws, And burn the long-lived phoenix in her blood; Make glad and sorry seasons as thou fleets, And do whate'er thou wilt, swift-footed Time, To the wide world and all her fading sweets; But I forbid thee one most heinous crime: O, car...