Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ιστορία των οργίων



From tribal religious rituals to the Playboy mansion, and from ancient Rome to Burning Man, Plays Well in Groups explores the phenomenon of group sex. Author Katherine Frank draws on surveys, ethnographic research, participant interviews, and more to provide explanations for both participation in group sex and our complex reactions to it, from fascination to fear. The book looks at group sex across cultures—who has it, and why. Group sex is almost always taboo and often criminalized, and yet it persists across cultures throughout history. Plays Well in Groups looks at the symbolism of orgies, as well as contemporary manifestations of group sex in bathhouses and public sex venues, at BDSM and swinging parties, on Craigslist, and in political scandals, Tantra classes, reality television, and more. Frank explores the many reasons people participate in group sex, from arousal to spiritual transcendence, in this bold study of subversive sexuality. 

 Χάρη στα αντικείμενα της παλαιολιθικής εποχής που έχουν βρεθεί άθικτα, γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος για χιλιάδες χρόνια τώρα αρεσκόταν στο ομαδικό σεξ. Η Κέιτ Φράνκ, σεξολόγος και ερευνητής, εκτιμά ότι δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για να καταλήξει η ανθρωπότητα σε βέβαια συμπεράσματα για την εξέλιξη των οργίων. Στο βιβλίο της «Ένα ταξίδι στον κόσμο του ομαδικού σεξ», δηλώνει ότι δεν υπάρχουν ακαδημαϊκές μελέτες επί του θέματος κυρίως γιατί οι φοιτητές μάλλον διστάζουν να ασχοληθούν με αυτό το θέμα ταμπού. Παρόλα αυτά, η έρευνά της έδειξε ότι τα όργια πραγματοποιούνταν ήδη από την εποχή των σπηλαίων, αλλά ποτέ δεν ήταν απολύτως ενταγμένα στην καθημερινότητα. Συνήθως ήταν μέρος κάποιου τελετουργικού ή κάποιας γιορτής, ενώ πάντα ήταν κομματάκι ταμπού. «Οι άνθρωποι πάντα το έκαναν. Ακόμη και οι πιο συντηρητικοί. Η παράβαση είναι γλυκό πράγμα», γράφει. Την ώρα που οι σύγχρονοι Αμερικάνοι συμμετέχουν σε τρίο ή όργια για να πειραματιστούν ή να εμπλουτίσουν την σεξουαλική τους ζωή, οι ειδικοί θεωρούν ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν διαφορετικά κίνητρα. Το τελετουργικό ομαδικό σεξ σηματοδοτούσε κύκλους της φύσης και μεταβάσεις σε συγκεκριμένες κοινωνίες, όπως γάμοι ή σπορά. Θεωρείται πιθανό, επίσης, ότι το ομαδικό σεξ είχε στόχο να τραβήξει τα βλέμματα των θεών. Κατά άλλους μελετητές, οι κυνηγοί ήταν πολυγαμικοί και οργάνωναν όργια. Αυτοί ήταν υπέρμαχοι της ισότητας και η κοινωνική τους οργάνωση βασιζόταν στην κοινοκτημοσύνη – κάτι που προφανώς επεκτεινόταν και στις σεξουαλικές σχέσεις. O Κρίστοφερ Ράιαν και η Κασίλντα Τζεθά υποστηρίζουν ότι το 95% της περιόδου που ο άνθρωπος έχει ανατομικά εξελιχθεί στην σημερινή του μορφή (Homo Sapiens Sapiens) τον πέρασε ως κυνηγός. Μόνο τα τελευταία 10.000 χρόνια με την ανάπτυξη της αγροτικής καλλιέργειας άλλαξαν οι τάσεις και η σεξουαλική συμπεριφορά. Συνεπώς, αν το δούμε από ψηλά το θέμα, ο άνθρωπος είναι μονογαμικός πολύ λίγο χρονικό διάστημα – για αυτό εξάλλου και πολλοί πασχίζουν να μείνουν πιστοί. Επίσης, ανάμεσα στα εκατοντάδες είδη, δεν υπάρχει ούτε ένα που να ζει σε κοινωνία η οποία να είναι μονογαμική. Ο άνθρωπος παρόλα αυτά πιστεύει ότι δεν είναι τέτοιος. «Υπάρχει πολλή ντροπή και αλαζονεία στην συνείδηση του ανθρώπου», γράφει ο Ράιαν. Στην μελέτη του, αναφέρει ότι στο είδος των Μπονόμπο – που είναι ένα από τα δυο είδη που προσομοιάζει περισσότερο στον άνθρωπο - το ομαδικό σεξ είναι τόσο συνηθισμένο όσο το φαγητό. «Για παράδειγμα εάν δώσεις σε μια ομάδα Μπονόμπο μια μεγάλη ποσότητα φαγητού, πρώτα θα κάνουν ένα μεγαλειώδες όργιο και μετά με ευγένεια θα μοιραστούν το φαγητό», εξηγεί. Ο Τζοε Κορτ, διδάκτωρ κλινικής σεξολογίας, πιστεύει ότι οι άνθρωποι συμμετέχουν σε όργια και τρίο για να βιώσουν ποικιλία και να ευχαριστηθούν πολλά πράγματα ταυτόχρονα. «Είναι πολύ σύνηθες ανάμεσα σε ομοφυλόφιλους. Είναι επίσης σύνηθες και ανάμεσα στους ετεροφυλόφιλους αλλά υπάρχει τέτοια ερωτοφοβία και για αυτό το κρύβουν και όταν ακούσουν για κάτι τέτοιο σε χαρακτηρίζουν αμέσως πρόστυχο», δηλώνει υποστηρίζοντας ότι ο λόγος που το ομαδικό σεξ θεωρείται ταμπού είναι ότι υπάρχει υπέρμετρος φόβος έκφρασης σεξουαλικών και φυσικών συναισθημάτων. 


 Πηγή: 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ξόδεψαν όλη τους τη ζωή καμαρώνοντας για τα πάθη τους

Ηeroes. Victims. Gods and human beings. All throwing shapes, every one of them Convinced he's in the right, all of them glad To repeat themselves and their every last mistake, No matter what. People so deep into Their own self-pity self-pity buoys them up. People so staunch and true, they're fixated, Shining with self-regard like polished stones. And their whole life spent admiring themselves For their own long-suffering. Licking their wounds And flashing them around like decorations (pp. 1-2). ... Human beings suffer, they torture one another, they get hurt and get hard. No poem or play or songcan fully right a wrong inflicted or endured. … History says, Don't hope on this side of the grave. But then, once in a lifetime the longed for tidal wave of justice can rise up, and hope and history rhyme (p.77). … Ήρωες και θύματα συνάμα. Θεοί ίδιοι με ανθρώπινα πλάσματα. Παραδαρμένες φιγούρες και ο καθένας να πιστεύει πως το δίκιο με το μέρος τ...

Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς

Σκέψη του παροδικού που σε παραλύει. Σπίτια, θάνατοι, χωρισμοί. Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς: καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς. Αν το σκεφτείς έτσι, θα μπορέσεις και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχτείς, γιατί κι αυτή θα ανήκει σ’ έναν από τους καιρούς της ζωής σου. Πηγή: Γιώργος Σεφέρης (1977). Μέρες Γ΄, 1934-1940. Αθήνα: Ίκαρος.

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα Αγαπημένη μου - να που βρήκα την κατάλληλη προσφώνηση σ’ αυτά τα παθητικά κρυφομιλήματα -. Σας έχω συναντήσει σ’ όλες τις προηγούμενες ζωές μου, όλους τους περασμένους αιώνες. Στη Βερόνα, στο κατάστρωμα ενός πλοίου, στις σελίδες του Ethica seu scito te ipsum, στο Ασμα Ασμάτων. Μ’ αυτόν το Αρχαίο Πτερνιστή τον Χρόνο, αναμετρήθηκα σαν ίσος προς ίσο. Έγινα, προς χάρη σας, ποιητής για να διαφιλονικήσω μαζί του. Για μην σας εγκαταλείψω στη σκόνη  του Καιρού. Για να ξορκίσω τον βραχνά της φθοράς με τις στροφές μου. Δεν ήταν ο βάρδος του Avon που τον φοβέριζε. Εγώ ήμουν. Devouring Time, blunt thou the lion's paws, And make the earth devour her own sweet brood; Pluck the keen teeth from the fierce tiger's jaws, And burn the long-lived phoenix in her blood; Make glad and sorry seasons as thou fleets, And do whate'er thou wilt, swift-footed Time, To the wide world and all her fading sweets; But I forbid thee one most heinous crime: O, car...