Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Για τις σχέσεις των δύο φύλων, Ι

…Το σημαντικό για μένα είναι η ένταση που δημιουργείται ανάμεσα σ’ έναν άντρα και μία γυναίκα όταν αυτοί οι δύο έρχονται κοντά. Απ’ αυτή την ένταση μπορεί να γεννηθεί κάτι θετικό, αλλά και κάτι εντελώς καταστροφικό.
Πάντως, δεν πιστεύω ότι τέτοιου είδους εντάσεις και επιπλοκές υπάρχουν μόνο μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας. Έχει να κάνει με κάτι μεγαλύτερο με την απίστευτη αδεξιότητα μας να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον, σαν πλάσματα ανθρώπινα. Με κάτι εξαιρετικά πρωτόγονο που υπάρχει, όχι μόνο στις σχέσεις των δύο φύλων, αλλά σε όλες τις σχέσεις των ανθρώπων. Και εάν ποτέ καταφέρουμε να εξομαλύνουμε τις εντάσεις αυτές ανάμεσα στους ανθρώπους, τότε και τα προβλήματα μεταξύ του άντρα και της γυναίκας θα λυθούν με τρόπο φυσικό. Νομίζω ότι έχουμε κάνει κάποια πρόοδο πάνω σ’ αυτό. Ακόμα και οι πιο φανατικές φεμινίστριες αρχίζουν να παραδέχονται ότι είμαστε δύο διαφορετικά φύλα. Ότι ο άντρας και η γυναίκα, στ’ αλήθεια έχουν μια βαθειά ανάγκη ο ένας για τον άλλο. Ότι μια γυναίκα μόνη της, δεν μπορεί να νοιώσει πλήρης. Ότι ένας άντρας, μόνος του, δεν μπορεί να νοιώσει πλήρης.
Αυτή η μοναξιά, η ελευθερία, όπως κάποιες φεμινίστριες θέλουν να την αποκαλούν - είναι αναπηρία. Συναισθηματική αναπηρία..

Πηγή: Ingmar Bergman

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ξόδεψαν όλη τους τη ζωή καμαρώνοντας για τα πάθη τους

Ηeroes. Victims. Gods and human beings. All throwing shapes, every one of them Convinced he's in the right, all of them glad To repeat themselves and their every last mistake, No matter what. People so deep into Their own self-pity self-pity buoys them up. People so staunch and true, they're fixated, Shining with self-regard like polished stones. And their whole life spent admiring themselves For their own long-suffering. Licking their wounds And flashing them around like decorations (pp. 1-2). ... Human beings suffer, they torture one another, they get hurt and get hard. No poem or play or songcan fully right a wrong inflicted or endured. … History says, Don't hope on this side of the grave. But then, once in a lifetime the longed for tidal wave of justice can rise up, and hope and history rhyme (p.77). … Ήρωες και θύματα συνάμα. Θεοί ίδιοι με ανθρώπινα πλάσματα. Παραδαρμένες φιγούρες και ο καθένας να πιστεύει πως το δίκιο με το μέρος τ...

Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς

Σκέψη του παροδικού που σε παραλύει. Σπίτια, θάνατοι, χωρισμοί. Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς: καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς. Αν το σκεφτείς έτσι, θα μπορέσεις και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχτείς, γιατί κι αυτή θα ανήκει σ’ έναν από τους καιρούς της ζωής σου. Πηγή: Γιώργος Σεφέρης (1977). Μέρες Γ΄, 1934-1940. Αθήνα: Ίκαρος.

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα Αγαπημένη μου - να που βρήκα την κατάλληλη προσφώνηση σ’ αυτά τα παθητικά κρυφομιλήματα -. Σας έχω συναντήσει σ’ όλες τις προηγούμενες ζωές μου, όλους τους περασμένους αιώνες. Στη Βερόνα, στο κατάστρωμα ενός πλοίου, στις σελίδες του Ethica seu scito te ipsum, στο Ασμα Ασμάτων. Μ’ αυτόν το Αρχαίο Πτερνιστή τον Χρόνο, αναμετρήθηκα σαν ίσος προς ίσο. Έγινα, προς χάρη σας, ποιητής για να διαφιλονικήσω μαζί του. Για μην σας εγκαταλείψω στη σκόνη  του Καιρού. Για να ξορκίσω τον βραχνά της φθοράς με τις στροφές μου. Δεν ήταν ο βάρδος του Avon που τον φοβέριζε. Εγώ ήμουν. Devouring Time, blunt thou the lion's paws, And make the earth devour her own sweet brood; Pluck the keen teeth from the fierce tiger's jaws, And burn the long-lived phoenix in her blood; Make glad and sorry seasons as thou fleets, And do whate'er thou wilt, swift-footed Time, To the wide world and all her fading sweets; But I forbid thee one most heinous crime: O, car...