Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Χαρακτήρες, III

Ο γέρος αυτός, που δεν είχε πια πάθη, παρά μονάχα την πολύτιμη πείρα, αποτέλεσμα παθών, και που σ’ αυτόν η διάνοια προορισμένη να μαζεύει τα γεγονότα και να βγάζει απ’ αυτά συμπεράσματα, είχε αντικατασταθεί από μία φιλοσοφική θεώρηση αυτών που συνέβαιναν.
Δεν εφευρίσκει τίποτα, δεν επιχειρεί τίποτα αλλά ακούει τα πάντα και θυμάται τα πάντα, και ξέροντας να τα χρησιμοποιεί στην κατάλληλη στιγμή, δεν εμποδίζει τίποτα ωφέλιμο, δεν επιτρέπει τίποτα το βλαβερό.
Ψαχουλεύει να δει πάνω στην όψη των στρατευμάτων την ασύλληπτη αυτή δύναμη που ονομάζεται θέληση της νίκης, νίκη μελλοντική.
Παραδέχεται ότι υπάρχει κάτι δυνατότερο από τη δική του θέληση: η αναπόφευκτη πορεία των γεγονότων που ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια του.
Τα βλέπει, τα παρακολουθεί, και ξέρει να αφαιρεί από τη μέση το άτομο του.

Πηγή: «Πόλεμος και Ειρήνη» του Lev Nikolayevich Tolstoy

P.S. Αναφέρεται στον χαρακτήρα του Ρώσου Αρχιστράτηγου Mikhail Kutuzov. Η μετάφραση είναι του Τάκη Μπάρλα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ξόδεψαν όλη τους τη ζωή καμαρώνοντας για τα πάθη τους

Ηeroes. Victims. Gods and human beings. All throwing shapes, every one of them Convinced he's in the right, all of them glad To repeat themselves and their every last mistake, No matter what. People so deep into Their own self-pity self-pity buoys them up. People so staunch and true, they're fixated, Shining with self-regard like polished stones. And their whole life spent admiring themselves For their own long-suffering. Licking their wounds And flashing them around like decorations (pp. 1-2). ... Human beings suffer, they torture one another, they get hurt and get hard. No poem or play or songcan fully right a wrong inflicted or endured. … History says, Don't hope on this side of the grave. But then, once in a lifetime the longed for tidal wave of justice can rise up, and hope and history rhyme (p.77). … Ήρωες και θύματα συνάμα. Θεοί ίδιοι με ανθρώπινα πλάσματα. Παραδαρμένες φιγούρες και ο καθένας να πιστεύει πως το δίκιο με το μέρος τ...

Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς

Σκέψη του παροδικού που σε παραλύει. Σπίτια, θάνατοι, χωρισμοί. Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς: καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς. Αν το σκεφτείς έτσι, θα μπορέσεις και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχτείς, γιατί κι αυτή θα ανήκει σ’ έναν από τους καιρούς της ζωής σου. Πηγή: Γιώργος Σεφέρης (1977). Μέρες Γ΄, 1934-1940. Αθήνα: Ίκαρος.

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα

Γράμματα σε μια Νέα Γυναίκα Αγαπημένη μου - να που βρήκα την κατάλληλη προσφώνηση σ’ αυτά τα παθητικά κρυφομιλήματα -. Σας έχω συναντήσει σ’ όλες τις προηγούμενες ζωές μου, όλους τους περασμένους αιώνες. Στη Βερόνα, στο κατάστρωμα ενός πλοίου, στις σελίδες του Ethica seu scito te ipsum, στο Ασμα Ασμάτων. Μ’ αυτόν το Αρχαίο Πτερνιστή τον Χρόνο, αναμετρήθηκα σαν ίσος προς ίσο. Έγινα, προς χάρη σας, ποιητής για να διαφιλονικήσω μαζί του. Για μην σας εγκαταλείψω στη σκόνη  του Καιρού. Για να ξορκίσω τον βραχνά της φθοράς με τις στροφές μου. Δεν ήταν ο βάρδος του Avon που τον φοβέριζε. Εγώ ήμουν. Devouring Time, blunt thou the lion's paws, And make the earth devour her own sweet brood; Pluck the keen teeth from the fierce tiger's jaws, And burn the long-lived phoenix in her blood; Make glad and sorry seasons as thou fleets, And do whate'er thou wilt, swift-footed Time, To the wide world and all her fading sweets; But I forbid thee one most heinous crime: O, car...