Philosophy Café - Φιλοσοφικό Καφενείο

… Τα εξωτερικά πράγματα σαν τέτοια δε σημαίνουν τίποτα για το μεγαλοφυή, να γιατί κανείς δεν μπορεί να τον καταλάβει. Κάθε τι εξαρτιέται από την ερμηνεία που αυτός δίνει, όταν συμπαρίσταται ο μυστικός του φίλος (το πεπρωμένο). Το σύμπαν ολόκληρο μπορεί να χαθεί, ο πιο ηλίθιος όπως και ο πιο ευφυής μπορούν να συμφωνήσουν στο να του πάρουν από τα χέρια την άκαρπη προσπάθεια. Μολαταύτα ο μεγαλοφυής ξέρει πως είναι δυνατώτερος απ’ όλο τον κόσμο, αρκεί να μην βλέπει κανένα αμφίβολο γραπτό, εκεί που διαβάζει τη θέληση του πεπρωμένου. Αν το διαβάσει όπως το ποθεί, τότε θα πει με την παντοδύναμη φωνή του στον πιλότο: «Προχώρα μονάχα, τον Καίσαρα και την τύχη του οδηγείς» (Πλουτάρχου: «Καίσαρ», 38)… … Να γιατί ο μεγαλοφυής αγωνιά άλλες ώρες απ΄ ότι ο κοινός άνθρωπος. Ο κίνδυνος δεν αποκαλύπτεται στον κοινό άνθρωπο, παρά μόλις τη στιγμή του κινδύνου, μέχρι τότε βρίσκεται στη σιγουριά του, και μόλις περάση ο κίνδυνος νοιώθει πάλι ασφαλής. Ο μεγαλοφυής κατά την ώρα του κινδύνου βρίσκεται στο α

Δεν είναι δυνατόν ο καθένας νάχει πάρει το βάφτισμα του όχλου: η απόλαυσή του είναι τέχνη. Και μονάχα αυτή, με τα έξοδα του ανθρώπινου είδους, μπορεί να δώσει μια κραιπάλη ζωτικότητας, σ' αυτήν εμφύσησε στην κούνια της μέσα, μια νεράιδα, τη διάθεση της μεταμφίεσης και της μάσκας, το μίσος για το σπίτι και το πάθος για ταξίδια. Όχλοι. Μοναξιά: ίσοι και μεταβλητοί, από τον ενεργητικό και παραγωγικό ποιητή, όροι. Όποιος δεν ξέρει να γεμίζει τη μοναξιά του, δεν ξέρει και νάναι μόνος μέσα σ' ένα πολυάσχολο πλήθος. Ο ποιητής έχει αυτό το ασύγκριτο πλεονέκτημα, να μπορεί όποτε του αρέσει νάναι ο εαυτός του και οι άλλοι. Σαν αυτές τις περιπλανώμενες ψυχές, που ψάχνουν ένα σώμα, μπαίνει, όποτε θέλει στο πρόσωπό του καθένα. Γι' αυτόν, όλα είναι ελεύθερα. Κι αν μερικές θέσεις φαίνονται κλειστές, είναι γιατί στα μάτια του δεν αξίζουν τον κόπο, να τις επισκεφτεί. Ο μοναχικός και σκεφτικός περιπατητής νιώθει ένα ολόδικό του μεθύσι μέσα σ' αυτή τη γενική κοινωνία. Εκείνος που παντρεύε

. ..Θέλω πια την ουσία των πραγμάτων. Η υπόθεση είναι να πεις πέντε πράγματα όπως είναι, να τα πεις όπως τα αισθάνεσαι. Και δεν έχεις να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν. Άλλωστε δεν περιμένει ο χρόνος. 4.160 Σαββατοκύριακα είναι η ιστορία...» ...H επιτυχία έχει σχέση με τον χρόνο. Αυτό το «πώς η ιστορία γίνεται σιωπή». Αυτό ταράζει ακόμη και τον πιο μη συνειδητοποιημένο. Δεν του λέει «σκάσε εσύ», του λέει «άκου εσύ». Συνεπώς αυτός είναι ο δρόμος... …Αλλά έχω αρχίσει να παίζω με το εμείς. Τουλάχιστον να φτιάξουμε τη δική μας ανατολή και τη δική μας δύση. Και αυτό είναι θέμα περισσοτέρων. Γράφεις μουσική είτε για να εκφράσεις τα εσώψυχά σου, είτε για να κυλιστείς στη λάσπη, είτε για να παίξεις γροθιές με τον χρόνο. Όλα αυτά με καθιστούν σύντροφο με όσους κάνουν το ίδιο. Μαζί ίσως την ξαναδούμε την ανατολή, από την ίδια μεριά - κανονικά. Αν τη δούμε κόκκινη δεν ξέρω. Αλλά αν αξίζει να τη δούμε, ας τη δούμε κόκκινη. Το ροζ μ' ενοχλεί… …Υπάρχουν πάνω από 50 σπουδαίοι τραγουδιστές τα τε

Άραγε από τους Έρωτες ποιον θα προτιμήσεις; Τον αγνό και άσπιλο με τα ορθάνοιχτα καρφωμένα μάτια εμπρός; 'Η το θρασύ και ασελγή, που σπιθίζει με τα κατορθώματα των καταναγκαστικών του έργων; 'Η τον έντρομο αλλά και ανυπομονούντα παρθενικόν Έρωτα με τα αλαφιασμένα μάτια, τα κλειδωμένα γόνατα και τα σφιγμένα μπούτια; 'Η το δειλό και νοσηρό, εσώστρεφο Ερωτα με μισόκλειστα βλέφαρα, που μαντεύεις από μέσα τις μαύρες κόρες να κοιτάνε λοξά; 'Η τον απορημένο της πρωτάρας; 'Η τον τσαχπίνικο με τα χάχανα και τα ανόητα παιχνίδια; 'Η κείνον με τα μισόλογα, τα κρυφόλογα, τις σκιές πάνω από αμφίβολα πάθη, ή τον Έρωτα που σοβαρά στοχάζεται τις αμηχανίες; Και κείνον που απελπίζεται και πέφτει στο ποτάμι; 'Η τον κρυφό και μυστικό που λιώνει από ηδονή ανομολόγητη; Πώς τον θέλεις τον Έρωτά σου; Στους τέσσερις ανέμους; Στα τρίστρατα, τα καπηλειά και τα χαμαιτυπεία; 'Η όπως πέρσι στο Μαρίενμπαντ; Πηγή: "Πώς τον θέλεις τον Έρωτά σου;" του Ν. Χατζηκυριάκου - Γκίκα Έρ

…Your kind should not die out, my dear friend; the rest of us need people like you too much. How much I owe you: solace, understanding, stimulation in my loneliness, meaning to my life that I gained through you… …It is primarily through your example that intellectually I gained the strength to trust my judgment, even when I am left alone - though not by you - and, like you, to face with lofty humility all the difficulties that the future may bring. For all that, accept my humble thanks! I know that you do not need me as much as I need you, but I also know that I have a secure place in your affection… …The thought that both of us are occupied with the same work is the most enjoyable one I can concieve at present. I see how, via the detour of medical practice, you are reaching your first ideal of understanding human beings as a physiologist, just as I most secretly nourish the hope of arriving, via these same paths, at my initial goal of philosophy… …Πλάσματα, όπως εσύ, δεν π

…Πριν από μερικές δεκαετίες έβλεπα μια ασθενή με καρκίνο του μαστού, που είχε περάσει ολόκληρη την εφηβεία της παγιδευμένη σε μια μακρόχρονη και πικρή πάλη με τον αρνητικό πατέρα της. Λαχταρώντας κάποια μορφή συμφιλίωσης, μια καινούργια αρχή για τη σχέση τους, περίμενε πως και πώς να την πάει ο πατέρας της με τα’ αυτοκίνητο στο κολλέγιο – μιά ευκαιρία να είναι μόνη μαζί του για πολλές ώρες. Αλλά το ταξίδι που περίμενε από καιρό με ανυπομονησία αποδείχτηκε καταστροφή. Η συμπεριφορά του πατέρα της ήταν απολύτως συνεπής με την αρνητικότητα του. Σ’ όλη τη διαδρομή δεν σταμάτησε να γκρινιάζει για το άθλιο, γεμάτο σκουπίδια ρυάκι που έτρεχε στο πλάι του δρόμου. Εκείνη, απ’ την άλλη μεριά, δεν έβλεπε καμιά βρομιά στο πανέμορφο, γραφικό, καθαρό ποταμάκι, Μη βρίσκοντας τρόπο ν’ ανταποκριθεί στη στάση του πατέρα της, κατέληξαν να βυθιστούν κι οι δύο στη σιωπή και πέρασαν το υπόλοιπο της διαδρομής χωρίς να κοιτάζονται. Αργότερα η κοπέλα έκανε το ίδιο ταξίδι μόνη της και προς μεγάλη της έκπληξη εί