Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Φιλοσοφική Συμβουλευτική ΙI


Jacques-Louis David: The Death of Socrates, 1787, Metropolitan Museum of Art


Πολλοί όταν ακούν τ’ όνομα Σωκράτης, αναρωτιούνται τι λογής άνθρωπος υπήρξε. Ακουστά έχουν τ’ όνομα, ωστόσο ξέχασαν ποιος ακριβώς ήταν. Όλη του η διδαχή μπορεί να εφαρμοστή στην εποχή μας, τόσο όμοια με τη δική του. Ο λαός τότε, ήταν κατάκοπος από το φοβερό Πελοποννησιακό πόλεμο, απογοητευμένος από τις παλιές φόρμες της ζωής, ανήσυχος για την επιβίωση του, γεμάτος κρυφό πόθο για πραγματικές αξίες.
Όπως σήμερα, ζούσανε τότες οι άνθρωποι βίο ανεξεταστέο, παρασυρμένοι από τις φροντίδες αλλά και τη φαντασμαγορία της ζωής. Η προσπάθεια τους περιοριζόταν να ευδοκιμήσουν στην κοινωνία, κι’ ας έμεναν βυθισμένοι στην πλάνη και τα δουλικά διακονήματα. Ο πολιτισμός κινδύνευε από την μετριότητα των ατόμων, ευαίσθητων για τα μικρά κι’ αδιάφορων για τα μεγάλα. Μήπως όμως η εποχή μας δεν παλεύει μέσα σε παρόμοια πνευματική σύγχυση;
Αν ξαναγύριζε στον κόσμο ο Σωκράτης, θα τον εξένιζε βέβαια η τεχνολογία μας, μα τους ανθρώπους θα τους έβρισκε απαράλλακτους. Σήμερα η ζωή μεταμορφώθηκε, αλλά μόνο στα εξωτερικά σημάδια της. Κάτω από την επιφάνεια σαλεύουν πάντα τα ίδια προβλήματα του ανθρώπου. Όλα τα προβλήματα που μας συγκινούν σήμερα, τα εξέτασε ο Σωκράτης με σοφία, διαλογική ικανότητα και ψυχολογική διαίσθηση.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ανάμεσα στο Καλό και το Κακό

136. Der Eine sucht einen Geburtshelfer für seine Gedanken, der Andre Einen, dem er helfen kann: so entsteht ein gutes Gesprüch. Ο ένας ψάχνει μια μαμμή για τις σκέψεις του, ό άλλος κάποιον τον οποίο μπορεί να βοηθήσει: έτσι γεννιέται μια καλή κουβέντα. 125. Wenn wir über Jemanden umlernen müssen, so rechnen wir ihm die Unbequemlichkeit hart an, die er uns damit macht. Όταν πρέπει ν’ αλλάξουμε τη γνώμη μας για κάποιον, του καταλογίζουμε βαριά το ξεβόλεμα που μας προκαλεί. 98. Wenn man sein Gewissen dressirt, so k ü sst es uns zugleich, indem es beisst. Όταν γυμνάσει κανείς τη συνείδηση του, αυτή μας φυλάει την ίδια στιγμή που μας δαγκώνει. 68. "Das habe ich gethan" sagt mein Ged ä chtniss. Das kann ich nicht gethan haben - sagt mein Stolz und bleibt unerbittlich. Endlich - giebt das Ged ä chtniss nach. «Αυτό έκανα» λέει η μνήμη μου. «Δεν μπορεί να το έκανα αυτό» - λέει η περηφάνια μου και παραμένει άτεγκτη. Στο τέλος – μνήμη υποχωρεί. Πηγή : Spr ä che und Zwischensp
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Ποίηση και Συμβουλευτική ΙΙ

Αν να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου, όταν τριγύρω σου όλοι τα ‘χουν χαμένα και σ’ εσέ της ταραχής τους ρίχνουν την αιτία. Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς το ίδιο τον εαυτό σου όταν ο κόσμος δεν σε πιστεύει κι αν μπορείς να του σχωρνάς αυτή τη δυσπιστία. Να περιμένεις αν μπορείς δίχως να χάνεις την υπομονή σου, κι αν άλλοι σε συκοφαντούν να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμα, κι αν σε μισούν, εσύ ποτέ σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις, μα να μην κάνεις τον καλό ή τον πολύ σοφό στα λόγια. Αν να ονειρεύεσαι μπορείς και να μην είσαι δούλος των ονείρων, αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου, αν αντικρίζεις σου βαστά το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια κι όμοια να φέρνεσαι σ’ αυτούς τους δύο τυραννικούς απατεώνες, αν σου βαστά η ψυχή ν’ ακούς όποιαν αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη παραλλαγμένη απ’ τους κακούς, για ‘ναι για τους άμυαλους παγίδα η συντριμμένα να θωρείς όσα σου ‘χουν ρουφήξει τη ζωή σου και πάλι να ξαναρχινάς να κτίζεις μ’ εργαλεία να ‘ναι φθαρμένα. Αν όσα απόκτησε
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Ξόδεψαν όλη τους τη ζωή καμαρώνοντας για τα πάθη τους

Ηeroes. Victims. Gods and human beings. All throwing shapes, every one of them Convinced he's in the right, all of them glad To repeat themselves and their every last mistake, No matter what. People so deep into Their own self-pity self-pity buoys them up. People so staunch and true, they're fixated, Shining with self-regard like polished stones. And their whole life spent admiring themselves For their own long-suffering. Licking their wounds And flashing them around like decorations (pp. 1-2). ... Human beings suffer, they torture one another, they get hurt and get hard. No poem or play or songcan fully right a wrong inflicted or endured. … History says, Don't hope on this side of the grave. But then, once in a lifetime the longed for tidal wave of justice can rise up, and hope and history rhyme (p.77). … Ήρωες και θύματα συνάμα. Θεοί ίδιοι με ανθρώπινα πλάσματα. Παραδαρμένες φιγούρες και ο καθένας να πιστεύει πως το δίκιο με το μέρος τ
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα