Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γράμματα, VΙΙΙ

Είμαι της γνώμης Χριστίνα, πως δεν θα μπορούσα ν’ απαντήσω καλύτερα και ακόμη με μεγαλύτερη ακρίβεια, στα όσα μου είπες, παρά μόνον αν σε διαβεβαίωνα πόσο βαθειά κατανοώ την αιτία που σε ώθησε.
Ολοένα αμφιβάλλεις, και βασανίζεσαι από τους φόβους σου. Σε τίποτα δεν πιστεύεις απ’ ότι σε περιβάλλει, ακόμα και στα πιο θαμβωτικά σε ισχύ γιατί όλα τα βλέπεις σαθρά, ετοιμόρροπα, κι όλα τα αισθάνεσαι να ρεύουν, να στραγγίζουν, να λιώνουν κάτω από μία άγνωστη αλλά αμείλικτη και αμετάκλητη απειλή.
Σκέψου ότι ίσως αυτό να λες: - Πρέπει να προσέχω τον ίδιο τον εαυτό μου, τις ίδιες τις φιλοδοξίες μου γιατί από εκεί μέσα μπορεί να ξεπηδήσει ο εχθρός.
Μου είπες νοιώθεις ότι όσο ανέρχεσαι, κι όσο καταχτάς τη ζωή, τόσο περισσότερο τα εξετάζεις όλα, ακόμα και τα πιο ασήμαντα. Αισθάνεσαι ότι η ζωή σου μπορεί να καταστραφεί από μία αβλεψία, από ένα μικρό λαθάκι, από μία παράλειψη ή υποτίμηση της στιγμής. Πιστεύεις ότι κάθε μέρα οι κίνδυνοι μεγαλώνουν, κι αν δεν διατηρείσαι ξάγρυπνη, οι κίνδυνοι που παραμονεύουν πλάι σου μπορεί να σε εκμηδενίσουν.
Τότε, πίστεψε και στην επίγνωση, στην άκρα επίγνωση των κινδύνων. Εξωτερίκευσε αυτή την επίγνωση σαν γνώση – γνώση αντλημένη από πείρα – που προλαβαίνει ή μπορεί να προλάβει τις συμφορές. Πρόβαλλε αυτή τη γνώση όμως όχι σαν άμεσο γεγονός αλλά σαν αναμενόμενη απειλή. Άντλησε αυτή τη γνώση από το παρελθόν και πρόβαλλε την στο ζωντανό παρόν.
Μην αφήσεις, Χριστίνα, τους φόβους σου να σε καταποντίσουν. Μετουσίωσε τους σε δράση. Εξακολούθησε να εξετάζεις γύρω σου και μέσα σου. Παρατήρησε και να μην αποφεύγεις να εκτιμάς σωστά ότι σε περιβάλλει. Οι ανύποπτοι είναι οι πραγματικοί τυφλοί. Αυτό είναι το λογικό σχήμα που προτάσσει η γνώση – η εμπειρία – απέναντι στους αόρατους κινδύνους. Για να παραμείνει ο κίνδυνος μεταφορικός κι όχι εμπράγματος, ειδάλλως σκέψου την κατάληξη του Καίσαρα όπως την περιγράφει ο Καβάφης στο ποίημα του «Μάρτιαι Ειδοί»

Μάρτιαι Ειδοί

Τα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή.
Και τες φιλοδοξίες σου να υπερνικήσεις
αν δεν μπορείς, με δισταγμό και προφυλάξεις
να τες ακολουθείς. Και όσο εμπροστά προβαίνεις,
τόσο εξεταστική, προσεκτική να είσαι.
Κι όταν θα φθάσεις στην ακμή σου, Καίσαρ πια·
έτσι περιωνύμου ανθρώπου σχήμα όταν λάβεις,
τότε κυρίως πρόσεξε σα βγεις στον δρόμον έξω,
εξουσιαστής περίβλεπτος με συνοδεία,
αν τύχει και πλησιάσει από τον όχλο
κανένας Αρτεμίδωρος, που φέρνει γράμμα,
και λέγει βιαστικά «Διάβασε αμέσως τούτα,
είναι μεγάλα πράγματα που σ' ενδιαφέρουν»,
μη λείψεις να σταθείς· μη λείψεις ν' αναβάλεις
κάθε ομιλίαν ή δουλειά· μη λείψεις τους διαφόρους
που χαιρετούν και προσκυνούν να τους παραμερίσεις
(τους βλέπεις πιο αργά)· ας περιμένει ακόμη
κ' η Σύγκλητος αυτή, κ' ευθύς να τα γνωρίσεις
τα σοβαρά γραφόμενα του Αρτεμιδώρου.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης


Νάσαι γεμάτη Εμπιστοσύνη

Ανοιχτή Γραμμή

Σημ.: Ο Αρτεμίδωρος προσπάθησε να προειδοποιήσει τον Ιούλιο Καίσαρα (δίδοντας του ένα σημείωμα) για το σχέδιο δολοφονίας του από τους Βρούτο και Κάσσιο.Ένας προφήτης είχε προειδοποιήσει τον Καίσαρα να προσέχει τη 15η ημέρα του Μαρτίου («Μάρτιαι Ειδοί»), ημέρα κατά την οποία προσπάθησε να τον ενημερώσει ο Αρτεμίδωρος.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ανάμεσα στο Καλό και το Κακό

136. Der Eine sucht einen Geburtshelfer für seine Gedanken, der Andre Einen, dem er helfen kann: so entsteht ein gutes Gesprüch. Ο ένας ψάχνει μια μαμμή για τις σκέψεις του, ό άλλος κάποιον τον οποίο μπορεί να βοηθήσει: έτσι γεννιέται μια καλή κουβέντα. 125. Wenn wir über Jemanden umlernen müssen, so rechnen wir ihm die Unbequemlichkeit hart an, die er uns damit macht. Όταν πρέπει ν’ αλλάξουμε τη γνώμη μας για κάποιον, του καταλογίζουμε βαριά το ξεβόλεμα που μας προκαλεί. 98. Wenn man sein Gewissen dressirt, so k ü sst es uns zugleich, indem es beisst. Όταν γυμνάσει κανείς τη συνείδηση του, αυτή μας φυλάει την ίδια στιγμή που μας δαγκώνει. 68. "Das habe ich gethan" sagt mein Ged ä chtniss. Das kann ich nicht gethan haben - sagt mein Stolz und bleibt unerbittlich. Endlich - giebt das Ged ä chtniss nach. «Αυτό έκανα» λέει η μνήμη μου. «Δεν μπορεί να το έκανα αυτό» - λέει η περηφάνια μου και παραμένει άτεγκτη. Στο τέλος – μνήμη υποχωρεί. Πηγή : Spr ä che und Zwischensp

Ποίηση και Συμβουλευτική ΙΙ

Αν να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου, όταν τριγύρω σου όλοι τα ‘χουν χαμένα και σ’ εσέ της ταραχής τους ρίχνουν την αιτία. Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς το ίδιο τον εαυτό σου όταν ο κόσμος δεν σε πιστεύει κι αν μπορείς να του σχωρνάς αυτή τη δυσπιστία. Να περιμένεις αν μπορείς δίχως να χάνεις την υπομονή σου, κι αν άλλοι σε συκοφαντούν να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμα, κι αν σε μισούν, εσύ ποτέ σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις, μα να μην κάνεις τον καλό ή τον πολύ σοφό στα λόγια. Αν να ονειρεύεσαι μπορείς και να μην είσαι δούλος των ονείρων, αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου, αν αντικρίζεις σου βαστά το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια κι όμοια να φέρνεσαι σ’ αυτούς τους δύο τυραννικούς απατεώνες, αν σου βαστά η ψυχή ν’ ακούς όποιαν αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη παραλλαγμένη απ’ τους κακούς, για ‘ναι για τους άμυαλους παγίδα η συντριμμένα να θωρείς όσα σου ‘χουν ρουφήξει τη ζωή σου και πάλι να ξαναρχινάς να κτίζεις μ’ εργαλεία να ‘ναι φθαρμένα. Αν όσα απόκτησε

Ξόδεψαν όλη τους τη ζωή καμαρώνοντας για τα πάθη τους

Ηeroes. Victims. Gods and human beings. All throwing shapes, every one of them Convinced he's in the right, all of them glad To repeat themselves and their every last mistake, No matter what. People so deep into Their own self-pity self-pity buoys them up. People so staunch and true, they're fixated, Shining with self-regard like polished stones. And their whole life spent admiring themselves For their own long-suffering. Licking their wounds And flashing them around like decorations (pp. 1-2). ... Human beings suffer, they torture one another, they get hurt and get hard. No poem or play or songcan fully right a wrong inflicted or endured. … History says, Don't hope on this side of the grave. But then, once in a lifetime the longed for tidal wave of justice can rise up, and hope and history rhyme (p.77). … Ήρωες και θύματα συνάμα. Θεοί ίδιοι με ανθρώπινα πλάσματα. Παραδαρμένες φιγούρες και ο καθένας να πιστεύει πως το δίκιο με το μέρος τ