Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ποίηση και Συμβουλευτική, XVIII

Gaily bedight,
A gallant knight,
In sunshine and in shadow
Had journeyed long,
Singing a song,
In search of Eldorado.

But he grew old-
This knight so bold-
And o'er his heart a shadow
Fell as he found
No spot of ground
That looked like Eldorado.

And, as his strength
Failed him at length,
He met a pilgrim shadow-
"Shadow," said he, "Where can it be-
This land of Eldorado?"

"Over the Mountains
Of the Moon,
Down the Valley of the Shadow,
Ride, boldly ride,"
The shade replied-
"If you seek for Eldorado!"

Ο ψυχωμένος καβαλάρης
Με πλουμί και χαρμονή
Μακρύ ταξίδι αρχινεί,
Με καταχνιά και με λιακάδα,
Τραγουδώντας για να ‘βρει
τη Χρυσή Πεδιάδα.

Άσπρίζει όμως
Ο γενναίος Ευγενής-
Και η καρδιά του έχει μαυρίσει•
Τη γη του Ελντοράντο
δεν έχει ακόμα
αντικρύσει.

Και καθώς η ρώμη του
Σιγά –σιγά τον παρατά
Το φάντασμα οδοιπόρου συναντά-
«Ίσκιε», του μιλά,
«Που να βρίσκεται τώρα-
Του Ελντοράντο η χώρα;»

«Με θάρρος καβάλα τ’ άλογο σου,
Ψηλά στ’ απάτητα βουνά,
Μέχρι το φεγγάρι,
Και τη σκοτεινή πεδιάδα»,
Ο ίσκιος του απαντά –
«Και θα’ βρεις τη Χρυσή Κοιλάδα!»

Πηγή: "Eldorado" by Edgar Allen Poe


P.S. Διασκευή του ποιήματος ακούγεται στο ελεγειακό western "El Dorado" του Howard Hawks.
Οι στίχοι είναι του John Gabriel, η μουσική του Nelson Riddle και το τραγουδά ο George Alexander, που συνοδεύεται από τους The Mellomen.

Ο μύθος του El Dorado ξεκινά το 1530 όταν ο Ισπανός κατακτητής Gonzalo Jimenez de Quesada ανακάλυψε το έθνος των Muisca στις Άνδεις, στη σημερινή Κολομβία. Στα ισπανικά σημαίνει «το Χρυσό Βασίλειο» για την ανακάλυψη του οποίου, στην κοιλάδα του Αμαζόνιου, ξεκίνησαν το 1541 από το Quito – πρωτεύουσα του Ecuador -, οι Ισπανοί Francisco Orellana και Gonzalo Pizarro.
Τον Gonzalo Jimenez de Quesada μάλλον είχε στο νου του ο Miguel de Cervantes Saavedra όταν έγραφε τον Don Quixote de la Mancha.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ανάμεσα στο Καλό και το Κακό

136. Der Eine sucht einen Geburtshelfer für seine Gedanken, der Andre Einen, dem er helfen kann: so entsteht ein gutes Gesprüch. Ο ένας ψάχνει μια μαμμή για τις σκέψεις του, ό άλλος κάποιον τον οποίο μπορεί να βοηθήσει: έτσι γεννιέται μια καλή κουβέντα. 125. Wenn wir über Jemanden umlernen müssen, so rechnen wir ihm die Unbequemlichkeit hart an, die er uns damit macht. Όταν πρέπει ν’ αλλάξουμε τη γνώμη μας για κάποιον, του καταλογίζουμε βαριά το ξεβόλεμα που μας προκαλεί. 98. Wenn man sein Gewissen dressirt, so k ü sst es uns zugleich, indem es beisst. Όταν γυμνάσει κανείς τη συνείδηση του, αυτή μας φυλάει την ίδια στιγμή που μας δαγκώνει. 68. "Das habe ich gethan" sagt mein Ged ä chtniss. Das kann ich nicht gethan haben - sagt mein Stolz und bleibt unerbittlich. Endlich - giebt das Ged ä chtniss nach. «Αυτό έκανα» λέει η μνήμη μου. «Δεν μπορεί να το έκανα αυτό» - λέει η περηφάνια μου και παραμένει άτεγκτη. Στο τέλος – μνήμη υποχωρεί. Πηγή : Spr ä che und Zwischensp

Ποίηση και Συμβουλευτική ΙΙ

Αν να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου, όταν τριγύρω σου όλοι τα ‘χουν χαμένα και σ’ εσέ της ταραχής τους ρίχνουν την αιτία. Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς το ίδιο τον εαυτό σου όταν ο κόσμος δεν σε πιστεύει κι αν μπορείς να του σχωρνάς αυτή τη δυσπιστία. Να περιμένεις αν μπορείς δίχως να χάνεις την υπομονή σου, κι αν άλλοι σε συκοφαντούν να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμα, κι αν σε μισούν, εσύ ποτέ σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις, μα να μην κάνεις τον καλό ή τον πολύ σοφό στα λόγια. Αν να ονειρεύεσαι μπορείς και να μην είσαι δούλος των ονείρων, αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου, αν αντικρίζεις σου βαστά το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια κι όμοια να φέρνεσαι σ’ αυτούς τους δύο τυραννικούς απατεώνες, αν σου βαστά η ψυχή ν’ ακούς όποιαν αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη παραλλαγμένη απ’ τους κακούς, για ‘ναι για τους άμυαλους παγίδα η συντριμμένα να θωρείς όσα σου ‘χουν ρουφήξει τη ζωή σου και πάλι να ξαναρχινάς να κτίζεις μ’ εργαλεία να ‘ναι φθαρμένα. Αν όσα απόκτησε

Ξόδεψαν όλη τους τη ζωή καμαρώνοντας για τα πάθη τους

Ηeroes. Victims. Gods and human beings. All throwing shapes, every one of them Convinced he's in the right, all of them glad To repeat themselves and their every last mistake, No matter what. People so deep into Their own self-pity self-pity buoys them up. People so staunch and true, they're fixated, Shining with self-regard like polished stones. And their whole life spent admiring themselves For their own long-suffering. Licking their wounds And flashing them around like decorations (pp. 1-2). ... Human beings suffer, they torture one another, they get hurt and get hard. No poem or play or songcan fully right a wrong inflicted or endured. … History says, Don't hope on this side of the grave. But then, once in a lifetime the longed for tidal wave of justice can rise up, and hope and history rhyme (p.77). … Ήρωες και θύματα συνάμα. Θεοί ίδιοι με ανθρώπινα πλάσματα. Παραδαρμένες φιγούρες και ο καθένας να πιστεύει πως το δίκιο με το μέρος τ