Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Λίγη ζαχαρίτσα ακόμα

Η είδηση από τα πρωτοσέλιδα του ευρωπαϊκού Τύπου έπεσε σαν βόμβα πάνω στο καθημαγμένο πορτοφόλι μου. Δηλαδή τι; Τα χρόνια που στήριζα την καθημερινή μου ισορροπία και καλή διάθεση στα πανάκριβα χαπάκια σεροτονίνης ήμουν απλώς ένα θύμα των φαρμακευτικών εταιρειών; Και τότε πώς θα δικαιολογήσω το εξαιρετικό κέφι μου από την τέταρτη κιόλας εβδομάδα μετά τη λήψη του πρώτου δισκίου; Μήπως στην ιδέα και μόνον ενός παντοδύναμου μαντζουνιού; Αμφιβάλλω, αμφιβάλλω πολύ αφού κατά το παρελθόν κανένα από τα πιο διαδεδομένα γυναικεία placebo δεν μπορούσε να με κάνει ζάφτι. Ίσα ίσα που κάθε φορά που κατάπινα κανένα από δαύτα αισθανόμουν μετά τρισχειρότερα, ένα σκέτο θηλυκό σκουπίδι, το μόνο στο είδος του που δεν μπορούσε να το ρίξει έξω, να ξεχαστεί ας πούμε με ξέφρενο απενοχοποιητικό shopping and fucking και τα παρόμοια.
Να διαβάσει κανείς τη θλίψη του είναι τόσο δύσκολο όσο να διαβάσει τον «Οδυσσέα» του Τζόυς. Το να διαβάσεις τη θλίψη του αλλουνού είναι σα να διαβάζεις ιερογλυφικά. Αν δεν είσαι αιγυπτιολόγος, ούτε να το διανοηθείς. Το αισθητικό μέρος θα σε παγιδεύσει κι έτσι θα νοηματοδοτείς τα εικονίδια κουτουρού. Από αυτής της απόψεως κατανοώ τη στατιστική έρευνα που βγάζει τα αντικαταθλιπτικά εξ ίσου ενεργά όσο μια κουταλιά ζάχαρη.
Φυσικά θα μπορούσα κάλλιστα να το ρίξω στα γλυκά αλλά ήξερα κι από προηγούμενες δοκιμές ότι γρήγορα η κατάθλιψη θα επέστρεφε δριμύτερη. Και χοντρή και λυπημένη, δεν λέει. Χίλιες φορές να με πουν ιδιόρρυθμη, παρά φάλαινα, σκέφτηκα, και από εκεί άρχισε η ουσιαστική θεραπεία μου.

Πηγή: Εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ". Της Ρούλας Γεωργακοπούλου.

και σε επιστημονική γλώσσα

1. Ιnitial Severity and Antidepressant Benefits: A Meta-Analysis of Data Submitted to the Food and Drug Administration
from the Public Library of Science

2.
Selective Publication of Antidepressant Trials and Its Influence on Apparent Efficacy from the New England Journal of Medicine

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ανάμεσα στο Καλό και το Κακό

136. Der Eine sucht einen Geburtshelfer für seine Gedanken, der Andre Einen, dem er helfen kann: so entsteht ein gutes Gesprüch. Ο ένας ψάχνει μια μαμμή για τις σκέψεις του, ό άλλος κάποιον τον οποίο μπορεί να βοηθήσει: έτσι γεννιέται μια καλή κουβέντα. 125. Wenn wir über Jemanden umlernen müssen, so rechnen wir ihm die Unbequemlichkeit hart an, die er uns damit macht. Όταν πρέπει ν’ αλλάξουμε τη γνώμη μας για κάποιον, του καταλογίζουμε βαριά το ξεβόλεμα που μας προκαλεί. 98. Wenn man sein Gewissen dressirt, so k ü sst es uns zugleich, indem es beisst. Όταν γυμνάσει κανείς τη συνείδηση του, αυτή μας φυλάει την ίδια στιγμή που μας δαγκώνει. 68. "Das habe ich gethan" sagt mein Ged ä chtniss. Das kann ich nicht gethan haben - sagt mein Stolz und bleibt unerbittlich. Endlich - giebt das Ged ä chtniss nach. «Αυτό έκανα» λέει η μνήμη μου. «Δεν μπορεί να το έκανα αυτό» - λέει η περηφάνια μου και παραμένει άτεγκτη. Στο τέλος – μνήμη υποχωρεί. Πηγή : Spr ä che und Zwischensp

Ποίηση και Συμβουλευτική ΙΙ

Αν να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου, όταν τριγύρω σου όλοι τα ‘χουν χαμένα και σ’ εσέ της ταραχής τους ρίχνουν την αιτία. Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς το ίδιο τον εαυτό σου όταν ο κόσμος δεν σε πιστεύει κι αν μπορείς να του σχωρνάς αυτή τη δυσπιστία. Να περιμένεις αν μπορείς δίχως να χάνεις την υπομονή σου, κι αν άλλοι σε συκοφαντούν να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμα, κι αν σε μισούν, εσύ ποτέ σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις, μα να μην κάνεις τον καλό ή τον πολύ σοφό στα λόγια. Αν να ονειρεύεσαι μπορείς και να μην είσαι δούλος των ονείρων, αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου, αν αντικρίζεις σου βαστά το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια κι όμοια να φέρνεσαι σ’ αυτούς τους δύο τυραννικούς απατεώνες, αν σου βαστά η ψυχή ν’ ακούς όποιαν αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη παραλλαγμένη απ’ τους κακούς, για ‘ναι για τους άμυαλους παγίδα η συντριμμένα να θωρείς όσα σου ‘χουν ρουφήξει τη ζωή σου και πάλι να ξαναρχινάς να κτίζεις μ’ εργαλεία να ‘ναι φθαρμένα. Αν όσα απόκτησε

Ξόδεψαν όλη τους τη ζωή καμαρώνοντας για τα πάθη τους

Ηeroes. Victims. Gods and human beings. All throwing shapes, every one of them Convinced he's in the right, all of them glad To repeat themselves and their every last mistake, No matter what. People so deep into Their own self-pity self-pity buoys them up. People so staunch and true, they're fixated, Shining with self-regard like polished stones. And their whole life spent admiring themselves For their own long-suffering. Licking their wounds And flashing them around like decorations (pp. 1-2). ... Human beings suffer, they torture one another, they get hurt and get hard. No poem or play or songcan fully right a wrong inflicted or endured. … History says, Don't hope on this side of the grave. But then, once in a lifetime the longed for tidal wave of justice can rise up, and hope and history rhyme (p.77). … Ήρωες και θύματα συνάμα. Θεοί ίδιοι με ανθρώπινα πλάσματα. Παραδαρμένες φιγούρες και ο καθένας να πιστεύει πως το δίκιο με το μέρος τ