Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να πει πότε θα τελειώσω είμαι εγώ

.... Μετά το Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία είναι πια ξεκάθαρο ότι τα φώτα φέτος θα είναι στραμμένα πάνω σας. Πώς νιώθετε γι' αυτό;

«Επειδή συμπεριφέρθηκα πολύ άσχημα για 15 ολόκληρα χρόνια στην αρχή της καριέρας μου, έβαλα τον εαυτό μου στο ράφι. Χρειάστηκα πολλά χρόνια ψυχοθεραπείας για να καταλάβω τους λόγους για τις αυτοκαταστροφικές μου τάσεις. Πίσω από όλα είναι τα συναισθήματα εγκατάλειψης και εξευτελισμού από την παιδική μου ηλικία -που τα έκρυβα πίσω από ένα πέπλο σκληρότητας και τρέλας. Αυτό μου ήταν πιο εύκολο από την ταπείνωση. Η "επιστροφή" μου είναι για μένα μια αργή και επώδυνη διαδικασία και δεν έχει να κάνει μόνο με τη δουλειά μου αλλά και με την εσωτερική μου αλλαγή».

Ο ρόλος σας στον «Παλαιστή» καθρεφτίζει την ίδια σας τη ζωή;


«Ναι, ο παλαιστής στέκεται εκεί, στο ριγκ, γερασμένος, έχοντας κάνει μαντάρα τη ζωή του κι όλοι θέλουν ήδη να τον θάψουν. Αλλά αυτός αναπνέει ακόμα. Βάλτε με στο φέρετρο όταν πεθάνω, όχι όσο ακόμα αναπνέω»

..............

Μιλήστε μου λίγο για την αγάπη... Τι αγαπάτε, τις σχέσεις σας.


«Εχω αγαπήσει λίγα πράγματα στη ζωή μου. Τη γιαγιά μου, τον αδελφό μου, την πρώην γυναίκα μου και πρόσφατα, πάλι, την υποκριτική. Είχα φτάσει στο σημείο που δεν ήξερα αν θα μπορούσα να ξαναπαίξω. Οχι γιατί έχασα την επιθυμία ή τον σεβασμό για τη δουλειά -αν και νόμιζα πως γι' αυτό επρόκειτο. Οχι. Ημουν διαλυμένος μέσα μου. Κοιτούσα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και έβλεπα έναν τύπο που θα μπορούσε να αντιδράσει αστραπιαία και βίαια γιατί δεν τον ένοιαζε τίποτα, γιατί δεν αναλάμβανε ευθύνη για τίποτα, δεν υπήρχαν κανόνες ή φόβος. Δεν φοβόμουνα τις συνέπειες. Τώρα βλέπω κάποιον στον καθρέφτη που λέει: "Γουάου, δεν θέλω να γυρίσω σ' εκείνο το σκοτεινό μέρος της ζωής μου, γιατί αυτή είναι η τελευταία μου ευκαιρία. Δεν θα μου δοθεί άλλη". Αγαπώ λοιπόν και τον ψυχοθεραπευτή μου γιατί έμεινε πιστός σε μένα για 13 χρόνια. Α, και τον Λάκι και όλους τους σκύλους μου. Δεν έχω παιδιά προφανώς, για πολύ σοβαρούς λόγους. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι ποτέ δεν θα εγκατέλειπα το παιδί μου αλλά δεν ήμουν τελικά σίγουρος ότι θα μπορούσα να κρατήσω την υπόσχεσή μου. Δεν μπορούσα λοιπόν να επιτρέψω στον εαυτό μου την πολυτέλεια τού να γίνω πατέρας».

Οι σχέσεις σας με τις γυναίκες;

«Ημουν παντρεμένος για 13 χρόνια. Η γυναίκα μου με εγκατέλειψε όταν δεν άντεχε άλλο τη σχέση μας. Περίμενα πολύ καιρό να γυρίσει... Απ' την άλλη βρίσκομαι εδώ τώρα γιατί δεν γύρισε ποτέ, γιατί και άλλοι σαν αυτήν μου είπαν πως ήμουν τελειωμένος. Αλλά ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να πει πότε θα τελειώσω είμαι εγώ».


Πηγή: Συνέντευξη του Μίκι Ρουρκ στην Έρση Δάνου της "Ελευθεροτυπίας"

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ανάμεσα στο Καλό και το Κακό

136. Der Eine sucht einen Geburtshelfer für seine Gedanken, der Andre Einen, dem er helfen kann: so entsteht ein gutes Gesprüch. Ο ένας ψάχνει μια μαμμή για τις σκέψεις του, ό άλλος κάποιον τον οποίο μπορεί να βοηθήσει: έτσι γεννιέται μια καλή κουβέντα. 125. Wenn wir über Jemanden umlernen müssen, so rechnen wir ihm die Unbequemlichkeit hart an, die er uns damit macht. Όταν πρέπει ν’ αλλάξουμε τη γνώμη μας για κάποιον, του καταλογίζουμε βαριά το ξεβόλεμα που μας προκαλεί. 98. Wenn man sein Gewissen dressirt, so k ü sst es uns zugleich, indem es beisst. Όταν γυμνάσει κανείς τη συνείδηση του, αυτή μας φυλάει την ίδια στιγμή που μας δαγκώνει. 68. "Das habe ich gethan" sagt mein Ged ä chtniss. Das kann ich nicht gethan haben - sagt mein Stolz und bleibt unerbittlich. Endlich - giebt das Ged ä chtniss nach. «Αυτό έκανα» λέει η μνήμη μου. «Δεν μπορεί να το έκανα αυτό» - λέει η περηφάνια μου και παραμένει άτεγκτη. Στο τέλος – μνήμη υποχωρεί. Πηγή : Spr ä che und Zwischensp

Ποίηση και Συμβουλευτική ΙΙ

Αν να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου, όταν τριγύρω σου όλοι τα ‘χουν χαμένα και σ’ εσέ της ταραχής τους ρίχνουν την αιτία. Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς το ίδιο τον εαυτό σου όταν ο κόσμος δεν σε πιστεύει κι αν μπορείς να του σχωρνάς αυτή τη δυσπιστία. Να περιμένεις αν μπορείς δίχως να χάνεις την υπομονή σου, κι αν άλλοι σε συκοφαντούν να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμα, κι αν σε μισούν, εσύ ποτέ σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις, μα να μην κάνεις τον καλό ή τον πολύ σοφό στα λόγια. Αν να ονειρεύεσαι μπορείς και να μην είσαι δούλος των ονείρων, αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου, αν αντικρίζεις σου βαστά το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια κι όμοια να φέρνεσαι σ’ αυτούς τους δύο τυραννικούς απατεώνες, αν σου βαστά η ψυχή ν’ ακούς όποιαν αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη παραλλαγμένη απ’ τους κακούς, για ‘ναι για τους άμυαλους παγίδα η συντριμμένα να θωρείς όσα σου ‘χουν ρουφήξει τη ζωή σου και πάλι να ξαναρχινάς να κτίζεις μ’ εργαλεία να ‘ναι φθαρμένα. Αν όσα απόκτησε

Ξόδεψαν όλη τους τη ζωή καμαρώνοντας για τα πάθη τους

Ηeroes. Victims. Gods and human beings. All throwing shapes, every one of them Convinced he's in the right, all of them glad To repeat themselves and their every last mistake, No matter what. People so deep into Their own self-pity self-pity buoys them up. People so staunch and true, they're fixated, Shining with self-regard like polished stones. And their whole life spent admiring themselves For their own long-suffering. Licking their wounds And flashing them around like decorations (pp. 1-2). ... Human beings suffer, they torture one another, they get hurt and get hard. No poem or play or songcan fully right a wrong inflicted or endured. … History says, Don't hope on this side of the grave. But then, once in a lifetime the longed for tidal wave of justice can rise up, and hope and history rhyme (p.77). … Ήρωες και θύματα συνάμα. Θεοί ίδιοι με ανθρώπινα πλάσματα. Παραδαρμένες φιγούρες και ο καθένας να πιστεύει πως το δίκιο με το μέρος τ