Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Είμαι άνθρωπος ειλικρινής...


Yo soy un hombre sincero
De donde crece la palma,
Y antes de morirme quiero
Echar mis versos del alma.

Yo vengo de todas partes,
Y hacia todas partes voy.
Arte soy entre las artes,
En los montes, monte soy...

…Todo es hermoso y constante,
Todo es musica y razon,
Y todo, como el diamante,
Antes que luz es carbon…

III
…Con los pobres de la tierra
Quiero yo mi suerte echar:
El arroyo de la sierra
Me complace más que el mar.

XXV
…¡Yo quiero, cuando me muera
Sin patria, pero sin amo,
Tener en mi losa un ramo
De flores, y una bandera!

XXXIX
Cultivo una rosa blanca
En julio como en enero,
Para el amigo sincero
Que me da su mano franca.

Y para el cruel que me arranca
El corazón con que vivo,
Cardo ni oruga cultivo;
Cultivo la rosa blanca.

Είμαι άνθρωπος ειλικρινής,
Από ‘κεί που οι φοίνικες αξαίνουν.
Και πριν με φθάσει ο θάνατος, τα ποιήματα
που λαχταρώ απ΄ την ψυχή μου βγαίνουν.

Από τα πάντα έρχομαι
Και στο παντού πηγαίνω
Τέχνη στις τέχνες γίνομαι
Όρος στα όρη μένω.

Όλα είναι όμορφα και αφοσιωμένα,
Όλα είναι μουσικά, ορθά.
Και όπως το διαμάντι, κάρβουνο είναι
Πριν βγουν στο φως κι αυτά.

III

Με του κόσμου τους φτωχούς
Τη μοίρα μου γυρεύω.
Πιότερο από τον ωκεανό
Το ποταμάκι στο βουνό ζηλεύω.

XXV

Όταν πεθάνω, επιθυμώ,
Αντιεξουσιαστής χωρίς αφέντη,
Ο τάφος μου επάνω, ένα μπουκέτο λούλουδα
Και της πατρίδας τ’ όνομα να φέρει.

XXXIX

Το ρόδο το λευκό καλλιεργώ
Τον Ιούλη, μα και τον Γενάρη
Για το φίλο τον αληθινό
Που απ’ το χέρι θα με πάρει.

Και για τον άσπλαχνο εκείνο
Που ξεριζώνει την ζωντανή καρδιά που φέρω,
Ούτε τσουκνίδες, μα ούτε αγκάθια καλλιεργώ.
Το άσπρο τριαντάφυλλο προσφέρω!

Πηγή: «Versos Sencillos» por José Martí

Ο Χοσέ Μαρτί, εθνικός ποιητής της Κούβας, έγραψε τις «Απλές Στροφές» εξόριστος στη Νέα Υόρκη. Κάποιους στίχους αυτού του ποιήματος προσάρμοσε ο Julián Orbón για να γράψει το πιο γνωστό πατριωτικό τραγούδι της Κούβας, το «Guajira Guantanamera», τη «Χωριατοπούλα από το Guantánamo».

Μπορείτε να ακούσετε τον Andy Garcia να απαγγέλει στην ταινία του "The Lost City".  Η απόδοση στα Ελληνικά είναι δική μου. Την μουσική επένδυση επιμελείται ο Κουβανός σαξοφωνίστας Cachao παίζοντας το τραγούδι Cuba Linda.



Ακούστε επίσης την Guajira Guantanamera από τους Buena Vista Social Club και τον Compay Segundo.



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ανάμεσα στο Καλό και το Κακό

136. Der Eine sucht einen Geburtshelfer für seine Gedanken, der Andre Einen, dem er helfen kann: so entsteht ein gutes Gesprüch. Ο ένας ψάχνει μια μαμμή για τις σκέψεις του, ό άλλος κάποιον τον οποίο μπορεί να βοηθήσει: έτσι γεννιέται μια καλή κουβέντα. 125. Wenn wir über Jemanden umlernen müssen, so rechnen wir ihm die Unbequemlichkeit hart an, die er uns damit macht. Όταν πρέπει ν’ αλλάξουμε τη γνώμη μας για κάποιον, του καταλογίζουμε βαριά το ξεβόλεμα που μας προκαλεί. 98. Wenn man sein Gewissen dressirt, so k ü sst es uns zugleich, indem es beisst. Όταν γυμνάσει κανείς τη συνείδηση του, αυτή μας φυλάει την ίδια στιγμή που μας δαγκώνει. 68. "Das habe ich gethan" sagt mein Ged ä chtniss. Das kann ich nicht gethan haben - sagt mein Stolz und bleibt unerbittlich. Endlich - giebt das Ged ä chtniss nach. «Αυτό έκανα» λέει η μνήμη μου. «Δεν μπορεί να το έκανα αυτό» - λέει η περηφάνια μου και παραμένει άτεγκτη. Στο τέλος – μνήμη υποχωρεί. Πηγή : Spr ä che und Zwischensp

Ποίηση και Συμβουλευτική ΙΙ

Αν να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου, όταν τριγύρω σου όλοι τα ‘χουν χαμένα και σ’ εσέ της ταραχής τους ρίχνουν την αιτία. Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς το ίδιο τον εαυτό σου όταν ο κόσμος δεν σε πιστεύει κι αν μπορείς να του σχωρνάς αυτή τη δυσπιστία. Να περιμένεις αν μπορείς δίχως να χάνεις την υπομονή σου, κι αν άλλοι σε συκοφαντούν να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμα, κι αν σε μισούν, εσύ ποτέ σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις, μα να μην κάνεις τον καλό ή τον πολύ σοφό στα λόγια. Αν να ονειρεύεσαι μπορείς και να μην είσαι δούλος των ονείρων, αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου, αν αντικρίζεις σου βαστά το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια κι όμοια να φέρνεσαι σ’ αυτούς τους δύο τυραννικούς απατεώνες, αν σου βαστά η ψυχή ν’ ακούς όποιαν αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη παραλλαγμένη απ’ τους κακούς, για ‘ναι για τους άμυαλους παγίδα η συντριμμένα να θωρείς όσα σου ‘χουν ρουφήξει τη ζωή σου και πάλι να ξαναρχινάς να κτίζεις μ’ εργαλεία να ‘ναι φθαρμένα. Αν όσα απόκτησε

Ξόδεψαν όλη τους τη ζωή καμαρώνοντας για τα πάθη τους

Ηeroes. Victims. Gods and human beings. All throwing shapes, every one of them Convinced he's in the right, all of them glad To repeat themselves and their every last mistake, No matter what. People so deep into Their own self-pity self-pity buoys them up. People so staunch and true, they're fixated, Shining with self-regard like polished stones. And their whole life spent admiring themselves For their own long-suffering. Licking their wounds And flashing them around like decorations (pp. 1-2). ... Human beings suffer, they torture one another, they get hurt and get hard. No poem or play or songcan fully right a wrong inflicted or endured. … History says, Don't hope on this side of the grave. But then, once in a lifetime the longed for tidal wave of justice can rise up, and hope and history rhyme (p.77). … Ήρωες και θύματα συνάμα. Θεοί ίδιοι με ανθρώπινα πλάσματα. Παραδαρμένες φιγούρες και ο καθένας να πιστεύει πως το δίκιο με το μέρος τ