Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ιστορία των οργίων



From tribal religious rituals to the Playboy mansion, and from ancient Rome to Burning Man, Plays Well in Groups explores the phenomenon of group sex. Author Katherine Frank draws on surveys, ethnographic research, participant interviews, and more to provide explanations for both participation in group sex and our complex reactions to it, from fascination to fear. The book looks at group sex across cultures—who has it, and why. Group sex is almost always taboo and often criminalized, and yet it persists across cultures throughout history. Plays Well in Groups looks at the symbolism of orgies, as well as contemporary manifestations of group sex in bathhouses and public sex venues, at BDSM and swinging parties, on Craigslist, and in political scandals, Tantra classes, reality television, and more. Frank explores the many reasons people participate in group sex, from arousal to spiritual transcendence, in this bold study of subversive sexuality. 

 Χάρη στα αντικείμενα της παλαιολιθικής εποχής που έχουν βρεθεί άθικτα, γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος για χιλιάδες χρόνια τώρα αρεσκόταν στο ομαδικό σεξ. Η Κέιτ Φράνκ, σεξολόγος και ερευνητής, εκτιμά ότι δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για να καταλήξει η ανθρωπότητα σε βέβαια συμπεράσματα για την εξέλιξη των οργίων. Στο βιβλίο της «Ένα ταξίδι στον κόσμο του ομαδικού σεξ», δηλώνει ότι δεν υπάρχουν ακαδημαϊκές μελέτες επί του θέματος κυρίως γιατί οι φοιτητές μάλλον διστάζουν να ασχοληθούν με αυτό το θέμα ταμπού. Παρόλα αυτά, η έρευνά της έδειξε ότι τα όργια πραγματοποιούνταν ήδη από την εποχή των σπηλαίων, αλλά ποτέ δεν ήταν απολύτως ενταγμένα στην καθημερινότητα. Συνήθως ήταν μέρος κάποιου τελετουργικού ή κάποιας γιορτής, ενώ πάντα ήταν κομματάκι ταμπού. «Οι άνθρωποι πάντα το έκαναν. Ακόμη και οι πιο συντηρητικοί. Η παράβαση είναι γλυκό πράγμα», γράφει. Την ώρα που οι σύγχρονοι Αμερικάνοι συμμετέχουν σε τρίο ή όργια για να πειραματιστούν ή να εμπλουτίσουν την σεξουαλική τους ζωή, οι ειδικοί θεωρούν ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν διαφορετικά κίνητρα. Το τελετουργικό ομαδικό σεξ σηματοδοτούσε κύκλους της φύσης και μεταβάσεις σε συγκεκριμένες κοινωνίες, όπως γάμοι ή σπορά. Θεωρείται πιθανό, επίσης, ότι το ομαδικό σεξ είχε στόχο να τραβήξει τα βλέμματα των θεών. Κατά άλλους μελετητές, οι κυνηγοί ήταν πολυγαμικοί και οργάνωναν όργια. Αυτοί ήταν υπέρμαχοι της ισότητας και η κοινωνική τους οργάνωση βασιζόταν στην κοινοκτημοσύνη – κάτι που προφανώς επεκτεινόταν και στις σεξουαλικές σχέσεις. O Κρίστοφερ Ράιαν και η Κασίλντα Τζεθά υποστηρίζουν ότι το 95% της περιόδου που ο άνθρωπος έχει ανατομικά εξελιχθεί στην σημερινή του μορφή (Homo Sapiens Sapiens) τον πέρασε ως κυνηγός. Μόνο τα τελευταία 10.000 χρόνια με την ανάπτυξη της αγροτικής καλλιέργειας άλλαξαν οι τάσεις και η σεξουαλική συμπεριφορά. Συνεπώς, αν το δούμε από ψηλά το θέμα, ο άνθρωπος είναι μονογαμικός πολύ λίγο χρονικό διάστημα – για αυτό εξάλλου και πολλοί πασχίζουν να μείνουν πιστοί. Επίσης, ανάμεσα στα εκατοντάδες είδη, δεν υπάρχει ούτε ένα που να ζει σε κοινωνία η οποία να είναι μονογαμική. Ο άνθρωπος παρόλα αυτά πιστεύει ότι δεν είναι τέτοιος. «Υπάρχει πολλή ντροπή και αλαζονεία στην συνείδηση του ανθρώπου», γράφει ο Ράιαν. Στην μελέτη του, αναφέρει ότι στο είδος των Μπονόμπο – που είναι ένα από τα δυο είδη που προσομοιάζει περισσότερο στον άνθρωπο - το ομαδικό σεξ είναι τόσο συνηθισμένο όσο το φαγητό. «Για παράδειγμα εάν δώσεις σε μια ομάδα Μπονόμπο μια μεγάλη ποσότητα φαγητού, πρώτα θα κάνουν ένα μεγαλειώδες όργιο και μετά με ευγένεια θα μοιραστούν το φαγητό», εξηγεί. Ο Τζοε Κορτ, διδάκτωρ κλινικής σεξολογίας, πιστεύει ότι οι άνθρωποι συμμετέχουν σε όργια και τρίο για να βιώσουν ποικιλία και να ευχαριστηθούν πολλά πράγματα ταυτόχρονα. «Είναι πολύ σύνηθες ανάμεσα σε ομοφυλόφιλους. Είναι επίσης σύνηθες και ανάμεσα στους ετεροφυλόφιλους αλλά υπάρχει τέτοια ερωτοφοβία και για αυτό το κρύβουν και όταν ακούσουν για κάτι τέτοιο σε χαρακτηρίζουν αμέσως πρόστυχο», δηλώνει υποστηρίζοντας ότι ο λόγος που το ομαδικό σεξ θεωρείται ταμπού είναι ότι υπάρχει υπέρμετρος φόβος έκφρασης σεξουαλικών και φυσικών συναισθημάτων. 


 Πηγή: 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ανάμεσα στο Καλό και το Κακό

136. Der Eine sucht einen Geburtshelfer für seine Gedanken, der Andre Einen, dem er helfen kann: so entsteht ein gutes Gesprüch. Ο ένας ψάχνει μια μαμμή για τις σκέψεις του, ό άλλος κάποιον τον οποίο μπορεί να βοηθήσει: έτσι γεννιέται μια καλή κουβέντα. 125. Wenn wir über Jemanden umlernen müssen, so rechnen wir ihm die Unbequemlichkeit hart an, die er uns damit macht. Όταν πρέπει ν’ αλλάξουμε τη γνώμη μας για κάποιον, του καταλογίζουμε βαριά το ξεβόλεμα που μας προκαλεί. 98. Wenn man sein Gewissen dressirt, so k ü sst es uns zugleich, indem es beisst. Όταν γυμνάσει κανείς τη συνείδηση του, αυτή μας φυλάει την ίδια στιγμή που μας δαγκώνει. 68. "Das habe ich gethan" sagt mein Ged ä chtniss. Das kann ich nicht gethan haben - sagt mein Stolz und bleibt unerbittlich. Endlich - giebt das Ged ä chtniss nach. «Αυτό έκανα» λέει η μνήμη μου. «Δεν μπορεί να το έκανα αυτό» - λέει η περηφάνια μου και παραμένει άτεγκτη. Στο τέλος – μνήμη υποχωρεί. Πηγή : Spr ä che und Zwischensp

Ξόδεψαν όλη τους τη ζωή καμαρώνοντας για τα πάθη τους

Ηeroes. Victims. Gods and human beings. All throwing shapes, every one of them Convinced he's in the right, all of them glad To repeat themselves and their every last mistake, No matter what. People so deep into Their own self-pity self-pity buoys them up. People so staunch and true, they're fixated, Shining with self-regard like polished stones. And their whole life spent admiring themselves For their own long-suffering. Licking their wounds And flashing them around like decorations (pp. 1-2). ... Human beings suffer, they torture one another, they get hurt and get hard. No poem or play or songcan fully right a wrong inflicted or endured. … History says, Don't hope on this side of the grave. But then, once in a lifetime the longed for tidal wave of justice can rise up, and hope and history rhyme (p.77). … Ήρωες και θύματα συνάμα. Θεοί ίδιοι με ανθρώπινα πλάσματα. Παραδαρμένες φιγούρες και ο καθένας να πιστεύει πως το δίκιο με το μέρος τ

Ποίηση και Συμβουλευτική ΙΙ

Αν να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου, όταν τριγύρω σου όλοι τα ‘χουν χαμένα και σ’ εσέ της ταραχής τους ρίχνουν την αιτία. Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς το ίδιο τον εαυτό σου όταν ο κόσμος δεν σε πιστεύει κι αν μπορείς να του σχωρνάς αυτή τη δυσπιστία. Να περιμένεις αν μπορείς δίχως να χάνεις την υπομονή σου, κι αν άλλοι σε συκοφαντούν να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμα, κι αν σε μισούν, εσύ ποτέ σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις, μα να μην κάνεις τον καλό ή τον πολύ σοφό στα λόγια. Αν να ονειρεύεσαι μπορείς και να μην είσαι δούλος των ονείρων, αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου, αν αντικρίζεις σου βαστά το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια κι όμοια να φέρνεσαι σ’ αυτούς τους δύο τυραννικούς απατεώνες, αν σου βαστά η ψυχή ν’ ακούς όποιαν αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη παραλλαγμένη απ’ τους κακούς, για ‘ναι για τους άμυαλους παγίδα η συντριμμένα να θωρείς όσα σου ‘χουν ρουφήξει τη ζωή σου και πάλι να ξαναρχινάς να κτίζεις μ’ εργαλεία να ‘ναι φθαρμένα. Αν όσα απόκτησε